Picafollas canario

O picafollas canario (Phylloscopus canariensis) é unha especie de picafollas endémico das illas Canarias.^[2]

Picafollas canario
Na illa de Gran Canaria
Estado de conservación
Pouco preocupante[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Clase: Aves Orde: Passeriformes Familia: Phylloscopidae Xénero: Phylloscopus Especie: Phylloscopus canariensis (Hartwig, 1886)
Subespecies
Phylloscopus canariensis canariensis Hartwig, 1886 subespecie do oeste †Phylloscopus canariensis exsul Hartert, 1907 subespecie do leste (extinta en 1986?)

Phylloscopus canariensis - MHNT

Taxonomía

Anteriormente, o picafollas canario era considerado unha subespecie do picafollas europeo (Phylloscopus collybita). Agora recoñécese como especie separada co nome Phylloscopus canariensis.^[3][4]

Subespecies

Aceptáronse dúas subespecies, pero actualmente a subespecie de Lanzarote probablemente está extinta. Son:^[5]

• Phylloscopus canariensis canariensis: subespecie das illas Canarias occidentais: El Hierro, La Palma, La Gomera, Tenerife e Gran Canaria
• †Phylloscopus canariensis exsul: subespecie das illas Canarias orientais: Lanzarote e posiblemene Fuerteventura.

Descrición

O picafollas canario é similar ao picafollas europeo e ao picafollas ibérico, pero comparado co picafollas europeo ten un bico máis longo, ás máis curtas e cola máis longa. As súas partes inferiores son de ton beixe amarronado, especialmente nos flancos e peito, e as partes superiores son marróns máis escuras que as do picafollas europeo.^[6]

Vocalizacións

Moitas das súas chamadas son similares ás do picafollas europeo, pero a canción carece da cualidade metronímica desa especie e é máis áspera e curta e máis variada e con interpretación máis rápida.^[6]

Hábitat

Vive na maioría dos hábitats das illas, desde xardíns costeiros a zonas con vexetación de alta altitude, pero está ausente en matos semidesérticos a altitudes baixas.^[6]

Comportamento

No período reprodutor, de xaneiro a xuño, é territorial e atópase en solitario ou en parellas; o niño é unha estrutura esférica cunha entrada lateral e sitúano preto do chan nos matos costeiros, pero máis alto (a máis de 8 m) na laurisilva. A posta é de 2-5 ovos e a maioría das parellas fan tres postas. Cando non se están reproducindo en outono e inverno son máis sociables, formando pequenas bandadas. A muda post-reprodución adoita estar completa a finais de xullo. Pasa moito tempo buscando insectos para comer entre a follaxe desde o nivel do chan ata a copa das árbores, aínda que tamén ás veces sobrevoa, rebusca e captura en voo. É un pequeno paxaro activo con movementos rápidos e frenéticos, que frecuentemente move rápido as súas ás e menea a cola.^[6][7]