Puck (lúa)

Puck é unha lúa interior do planeta Urano. Foi descuberta o 30 de decembro do 1985 pola sonda espacial Voyager 2.^[6] O nome de Puck provén da mitoloxía celta e o folclore inglés. A órbita de Puck descansa entre os aneis de Urano e a primeira das grandes lúas de Urano, Miranda. Puck ten unha forma cuasi-esférica e un diámetro aproximado de 162 km.^[2] Ten unha superficie escura inzada de cráteres, a cal amosa sinais de xeo de auga no seu espectro.^[7]

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Puck.

Puck

Descubrimento
Descuberta por	Stephen P. Synnott / Voyager 2
Descuberta en	30 de decembro de 1985
Características orbitais
Radio orbital medio	86.004,444 ± 0,064 km[1]
Excentricidade	0,00012 ± 0,000061 [1]
Período orbital	0,76183287 ± 0,000000014 d[1]
Inclinación	0,31921 ± 0,021° (respecto do ecuador de Urano)[1]
é satélite de	Urano
Características físicas
Radio medio	81 ± 2 km[2]
Área superficial	~82.400 km²[3]
Volume	~2.225.000 km³[3]
Masa	~2,9 x 1018 kg[3]
Densidade media	1,3 g/cm3 (asumida)
Gravidade superficial	~0,028 m/s2[3]
Velocidade de escape	~0,069 km/s[3]
Período de rotación	sincrónica[2]
Oblicuidade da eclíptica	cero[2]
Albedo	0,11 ± 0,015 (xeométrico) 0.035 ± 0.006 (establecido) a 0,55 μm[4]
Temperatura superficial	~64 K[3]
Magnitude aparente	20,5 [5]

Descubrimento e nomeamento

Puck—a lúa interior máis grande de Urano —foi descuberta a partir de imaxes tomadas pola Voyager 2 o 30 de decembro do 1985. Recibiu a designación temporal de S/1985 U 1.^[8]

A lúa recibiría máis tarde o nome de Puck, que aparece na obra de William Shakespeare, A Midsummer Night's Dream, coma un trasgo que viaxa pola noite a través do globo acompañando ás fadas. Na mitoloxía celta e no folclore inglés, Puck era un trasgo falcatrueiro, imaxinado polo cristiáns coma un diaño. A lúa tamén foi designada coma Urano XV.^[9]

Características físicas

Puck é a lúa máis grande entre as lúas interiores de Urano, e orbita Urano nunha órbita inmediatamente máis interior cá de Miranda. Ten un tamaño intermedio entre Portia (a segunda lúa máis grande entre as lúas interiores de Urano) e Miranda (a máis pequena das cinco lúas clásicas de Urano). A órbita de Puck está localizada entre os aneis de Urano e Miranda. Pouco máis se coñece de Puck, a parte da súa órbita,^[1] o seu radio de aproximadamente 81 km,^[2] e o seu albedo xeométrico no espectro visible de aproximadamente 0,1.^[4]

Das lúas descubertas polo equipo de imaxes da Voyager 2, só Puck foi descuberta o suficientemente cedo coma para reprogramar algúns dos equipos fotográficos da sonda para así poder obter imaxes con máis detalle.^[6] As imaxes amosan a Puck cunha forma cuasi-esférica cun relación entre os eixos de 0,97 ± 0,04).^[2] A súa superficie está inzada de cráteres^[5] e é de cor gris.^[2] Hai tres cráteres na superficie de Puck que recibiron nomes oficiais, o máis grande ten 45 km de diámetro.^[6] Observacións feitas co Telescopio Espacial Hubble e con telescopios terrestres de grande alcance atoparon liñas de absorción de xeo de auga no espectro de Puck.^[4][7]

Non se coñecen nada da estrutura interna de Puck. Semella estar feita dunha mestura de xeo de auga con materiais escuros semellantes os atopados nos aneis de Urano.^[7] Estes materiais probablemente sexan rochas ou compostos orgánicos. A ausencia de cráteres con sistemas de raios implicaría que non hai separación entre os xeos e o resto de compoñentes, e que tampouco están separados por capas, carecendo así dun núcleo e un manto con distintos tipos de materiais.^[6]