Ranger 8

Ranger 8 foi a terceira sonda do Bloque III do programa Ranger da NASA pensado para enviar sondas non tripuladas á Lúa e fotografar a súa superficie antes de impactar nela. Foi lanzada mediante un Atlas-Agena B o 17 de febreiro de 1965 desde a plataforma LC-12 do Centro Espacial de Cabo Cañaveral.^[2][5][6]

Ranger 8
Unha sonda Ranger do Bloque III.
Tipo	Tecnolóxico/científico
Organización	NASA
Contratistas principais	JPL
Destino actual	Impactada contra a Lúa.[1]
Data de lanzamento	17 de febreiro de 1965, 17:05 GMT[1][2][3][4]
Foguete portador	Atlas-Agena B[2][5]
Sitio de lanzamento	Centro Espacial de Cabo Cañaveral, rampla LC-12[2][6]
Duración da misión	64,9 horas[2]
Obxectivo da misión	Fotografía e impacto na superficie lunar.[2][6]
NSSDC ID	1965-010A
Masa	367,0 kg[2]
Dimensións	Cono cunha base hexagonal de 1,5 m de diámetro e unha altura de 3,6 m.[5]
Potencia	200 vatios[2]
Baterías	Baterías de prata e cinc.
v c e

Características

Ranger 8 foi enviada a impactar contra a superficie lunar e comezar a fotografala varios minutos antes do choque. A diferenza das naves dos bloques I e II, os únicos instrumentos a bordo eran seis cámaras de televisión para fotografar a Lúa.^[2][3][5][6]

A nave

A sonda foi a terceira cun deseño do denominado Bloque III, unha simplificación das Ranger previas dos Bloque I e II. Estaba formada por unha base hexagonal de 1,5 m de diámetro sobre a cal se atopaba unha estrutura cónica de aluminio de 3,6 m de alto onde se situaban as cámaras de televisión. Sobre a base ía montado o sistema de propulsión e de enerxía, alimentado por dous paneis solares de 73,9 cm de lonxitude e 153,7 cm de longo cada un que lle daban á nave unha envergadura total de 4,6 m, así como a antena de alta ganancia. Outra antena cuasiomnidireccional ía montada no cumio do cono da nave.^[2][3][5][6]

A propulsión era proporcionada por un motor de 224 N de impulso alimentado por hidracina, mentres que para o control de actitude usábanse doce chorros de nitróxeno conxuntamente cun sistema de tres xiroscopios, catro sensores solares principais, dous secundarios e un sensor da Terra. Os paneis solares proporcionaban ata 200 vatios de potencia que se almacenaban en dúas baterías de prata-cinc de 1200 vatios-hora de capacidade a unha voltaxe de 26,5 voltios para alimentar o sistema de cámaras, mentres que para o resto de sistemas usábanse outras dúas baterías de prata-cinc de 1000 vatios-hora.^[2][3][5][6]

As comunicacións corrían a cargo de varios transmisores a bordo, entre eles un canal de televisión de 60 W funcionando a 959,52 MHz, outro canal televisión de 60 W a 960,05 MHz e un transpondedor de 3 W a 960,58 MHz^[2][5][6]

Instrumentos

Ranger 8 levaba a bordo seis cámaras vidicon, dúas de imaxe completa (un gran angular e un teleobxectivo operando no chamado canal F) e catro de imaxe parcial (dúas gran angular e dous teleobxectivos no canal P). As cámaras funcionaban agrupadas en dous canais, cada un cos seus propios sistemas de potencia, temporizadores e transmisores para incrementar a fiabilidade.^[2][5][6]

Perfil da misión

Ranger 8 foi inxectada nunha traxectoria de impacto contra a Lúa despois de permanecer 14 minutos nunha órbita de aparcamento sen problemas. A manobra de corrección de traxectoria a medio camiño executouse sen incidencias ao día seguinte, a 160.000 km da Terra. O 20 de febreiro Ranger 8 chegou á Lúa, tomando a primeira imaxe ás 9:23:34 UT e a unha altura de 2510 km. En total transmitíronse 7137 imaxes nos 23 últimos minutos do voo, coa imaxe final tendo unha resolución de 1,5 metros. O impacto tivo lugar ás 9:57:36,756 UT do 20 de febreiro no Mare Tranquilitatis a 2,68 km/s.^[2][5][6]