TacSat 1

TacSat 1 ou TACSAT, acrónimo de Tactical Communications Satellite, e tamén coñecido como TACOMSAT, foi un satélite de comunicacións da Forza Aérea dos Estados Unidos lanzado o 9 de febreiro de 1969 a bordo dun foguete Titan IIIC desde o Centro Espacial de Cabo Cañaveral.^[1][2][4][5]

TacSat 1 / TACSAT
TacSat 1 antes do lanzamento.
Tipo	Comunicacións
Organización	Forza Aérea dos Estados Unidos
Contratistas principais	Hughes Aircraft Company
Bus	HS-308
Data de lanzamento	9 de febreiro de 1969[1][2][3]
Foguete portador	Titan IIIC[2][4]
Sitio de lanzamento	Centro Espacial de Cabo Cañaveral[2][3][4][5]
Obxectivo da misión	Demostrador tecnolóxico para comunicacións militares.[2][3][4][5]
NSSDC ID	1969-013A
Masa	640 kg[4][2]
Potencia	980 W[4][2]
Datos orbitais
Semieixo maior	42 117 km[1]
Inclinación	0,8°[1]
Apoapse	35 820 km[1]
Periapse	35 671,7 km[1]
v c e

Características

TacSat 1 foi un satélite de comunicacións experimental para comunicacións militares deseñado e construído por Hughes Aircraft Company usando o bus HS-308. No seu momento foi o satélite de comunicacións máis pesado e potente lanzado a órbita. Tiña unha masa de 730 kg cheo de propelente e forma cilíndrica, con 2,8 m de diámetro. Estabilizábase mediante xiro e levaba tres sistemas de antenas: un conxunto de cinco hélices para UHF, dous cornos para microondas en banda X e un corno bicónico para comandos e telemetría. O satélite foi posto fora de servizo o 16 de decembro de 1972, despois de demostrar as vantaxes dun sistema de comunicacións deste tipo.^[1][2][4][5]

Entre 2003 e 2007 proxectouse o lanzamento dun satélite experimental co mesmo nome e do Laboratorio de Investigación da Forza Naval pero que nunca chegou a ser enviado a órbita. O nome TacSat o usa agora unha serie de satélites de demostración tecnolóxica.^[1][2][4][5]