óso

Grafías semellantes:     oso ,    -oso

Substantivo masculino

óso (sg: óso; pl: ósos)

1. (Anatomía) Peza dura, calcificada, que forma o esqueleto dos animais vertebrados.
   • Termos relacionados: osamenta, osario, oseira, óseo, osteoloxía, osteíctios, periósteo, articulación, diáfise, epífise, medula ósea, restos, restos mortais, a outro can con ese óso, comerlle a cana dos ósos, estar nos ósos, quedar nos ósos, mollado ata os ósos.
2. (Histoloxía) Tecido que constitúe os ósos, formado por células rodeadas de sales de calcio.
3. (Botánica) Peza leñosa do centro dalgunhas froitas, que protexe a semente.
   • Sinónimos: caguña, carabuña, coia, croia, pebida, pedra.
4. (Figurado) Asignatura, tema moi difícil.
5. (Figurado) Persoa moi esixente.
   • Exemplo: Don Xusto é un óso pero ó final aproba a todos.
     

Traducións

(1) Peza dura dos animais

Alemán: Knochen (de). Alto sorabo: kósć (hsb). Armenio: ոսկոր (hy) (oskor). Baixo sorabo: kósć (dsb). Castelán: hueso (es). Catalán: os (ca). Checo: kost (cs). Chinés: 骨頭 (zh)/骨头 (zh) (gǔtou). Coreano: 뼈 (ko) (ppyeo). Eslovaco: kosť (sk). Esloveno: kost (sl). Estoniano: luu (et). Finés: luu (fi). Francés: os (fr). Hakka: 骨頭 (hak) (gudˋ teuˇ). Húngaro: csont (hu). Indonesio: tulang (id) Inglés: bone (en). Italiano: osso (it). Khmer: ឆ្អឹង (km) (chʼəng).

Lao: ກະດູກ (lo) (ka dūk). Letón: kauls (lv). Lituano: kaulas (lt). Luxemburgués: Knachen (lb), Schanken (lb). Minnan: 骨頭 (nan) (kut-thâu (nan)). Náhuatl: omitl (nah). Occitano: òs (oc). Polaco: kość (pl). Portugués: osso (pt). Romanés: os (ro). Ruso: кость (ru) (kostʹ). Tagalo: buto (tl). Tailandés: กระดูก (th) (grà-dùuk). Tao: totoang (tao). Thao: puqu (ssf). Vasco: hezur (eu). Vietnamita: xương (vi). Xaponés: 骨 (ja) (ほね, hone). Xeorxiano: ძვალი (ka) (ʒvali).

(2) Tecido dos ósos (1)

Francés: os (fr)

(3) Peza do centro dalgunhas froitas

Castelán: hueso (es). Francés: noyau (fr). Inglés: stone (en), pit (en).