bico

Substantivo masculino

bico (sg: bico; pl: bicos)

1. (Ornitoloxía) Parte da cabeza das aves que comprende ambas as mandíbulas (o bico óseo) revestidas dun estoxo córneo e duro (o bico córneo ou ranfoteca).
   • Exemplo: O tamaño e a forma dos bico son trazos característicos usados para a clasificación das aves.
     

1. • Sinónimos: peteiro.
2. Por extensión, boca ou fociño doutros animais, ou do home.
   • Exemplo: A maragota ten o bico aguzado.
     

1. (Figurado e coloquial) Boca.
   • Exemplo: Partiulle o bico dunha puñalada.
     

1. (Zooloxía) Fociño longo, plano e largo dos mamíferos monotremas da familia dos ornitorrínquidos.
   • Exemplo: O ornitorrinco ten un bico que recorda ao do pato.
     

1. • Sinónimos: peteiro.
2. (Zooloxía) Boca das tartarugas.
   • Exemplo: As tartarugas non posúen dentes, senón que teñen a boca formando un bico córneo.
     

1. • Sinónimos: peteiro.
2. (Zooloxía) Órgano bucal dos insectos coleópteros da familia dos cucurliónidos e dalgúns hemípteros.
   • Exemplo: Os gorgullos teñen a cabeza prolongada nun bico ou rostro que leva as mandíbulas no seu extremo final.
     

1. Parte máis ou menos acabada en punta que sobresae da superficie o do bordo dalgunha cousa.
   • Exemplo: Non demos chegado ao bico do monte.
     

1. • Sinónimos: pico.
2. Peza posta no extremo dunha manga pasteleira, para obter diferentes resultados.
   • Sinónimos: boca.
3. Punta acanalada que teñen no bordo algunhas vasillas ou outros recipientes para facilitar o vertido do líquido que conteñen
4. Acción de tocar algo cos beizos con agarimo.
   • Exemplo: Deulle un bico á rapaza.
     

1. • Sinónimos: beixo.