boca

Substantivo feminino

boca (sg: boca; pl: bocas)

1. (Anatomía, zooloxía e fisioloxía) Cavidade que forma a primeira porción do aparello dixestivo, pola que se introducen os alimentos. Na maioría dos invertebrados, deriva da evolución do blastóporo embrionario (protóstomos), mentres que nos equinodermos e nos cordados (deuteróstomos) fórmase a expensas dun engrosamento ectodérmico, o estomodeo. Nos mamíferos está comunicada co aparello respiratorio e comprende os labios, os dentes e a lingua.
   • Exemplo: Teño que ir ao dentista a facer unha revisión da boca.
     

1. Por extensión, Os labios.
   • Exemplo: Ía coa boca pintada.
     

1. (Figurado) Órgano da palabra.
   • Exemplo: Pola miña boca non se soubo.
     

1. (Figurado) Un dos nomes que recibe cada unha das patas do primeiro par dos crustáceos decápodos.
   • Exemplo: A boca grande do lumbrigante quéroa para min.
     

1. • Sinónimos: pinza; quela (culto).
2. (Figurado) Un dos nomes co que se designan as ventosas dos moluscos cefalópodos, máis coñecidas por botóns.
3. (Figurado) Pico de loro dos moluscos cefalópodos.
   • Exemplo: a boca dos polbos ten tres dentes.
     

1. (Figurado) Abertura, burato que comunica unha estrutura co exterior.
   • Exemplo: A boca do túnel. Pecharon a boca da cova.
     

1. (Xeoloxía) Foz dun río.
   • Exemplo: As bocas do Danubio.
     

1. (Figurado) Cada unha das persoas ou animais aos que hai que manter.
   • Exemplo: O soldo non chega a nada, na casa hai moitas bocas a comer.
     

1. (Figurado) Orificio de entrada dalgúns aparellos de pesca.
   • Exemplo: A boca da nasa era demasiado pequena para semellante centola.
     

1. (Figurado) Abertura dun recipiente.
   • Exemplo: Un matraz de boca larga.
     

1. (Figurado) Gusto, sabor dun alimento ou dunha bebida.
   • Exemplo: Este viño ten moi boa boca.
     

1. (Figurado) Sabor que deixa un alimento ou dunha bebida.
   • Exemplo: As sardiñas deixáronme mala boca.
     

1. (Figurado) Grao de aceptación dun alimento (por unha persoa).
   • Exemplo: Este neno é de moi mala boca.
     

1. (Figurado) Parte da cabeza dalgúns martelos que serve para descravar as puntas.
2. (Figurado) Parte dalgunhas ferramentas, como os alicates, que serve para apertar ou para cortar.

Termos relacionados

• bocalán, bocapodre, bocazas, desbocado
• boca a boca
• abrir a boca
• abrir moito a boca
• andar de boca en boca
• boca arriba, boca abaixo
• bocana do porto
• calar a boca
• coa boca pequena
• falar coa boca pequena
• falar por boca de alguén
• pechar a boca
• a pedir de boca
• quitar (algo) da boca
• de boca en boca

Traducións

Africáner: mond (af). Alemán: Mund (de) Alto sorabo: huba (hsb). Asturiano: boca (ast). Baixo sorabo: guba (dsb). Castelán: boca (es) Catalán: boca (ca) Checo: ústa (cs). Chinés: 嘴 (zh), 嘴巴 (zh) Coreano: 입 (ko) Danés: mund (da) Eslovaco: ústa (sk)

Esloveno: usta (sl) Francés: bouche (fr) Galés: genau (cy) Hakka: 嘴 (hak) Inglés: mouth (en) Italiano: bocca (it) Lao: ປາກ (lo) Luxemburgués: Mond (lb) Minnan: 喙 (nan) Náhuatl: camatl (nah) Neerlandés: mond (nl) Polaco: usta (pl)

Portugués: boca (pt) Romanés: gură (ro) Ruso: рот (ru) Sueco: mun (sv) Tailandés: ปาก (th) Tao: ngongoy (tao) Thao: ruzith (ssf) Turco: ağız (tr). Ucraíno: рот (uk) Vietnamita: miệng (vi) Xaponés: 口 (ja) Xeorxiano: პირი (ka)

Substantivo feminino

boca (sg: boca; pl: bocas)

1. (Anatomía) Boca.

Substantivo feminino

---

singular	plural
boca	boques

boca

1. (Anatomía) Boca.
   • Exemplo: Tenia una boca petita i un nas gran.
     

Substantivo feminino

boca (sg: boca; pl: bocas)

1. (Anatomía) Boca.