canto
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
canto1
Etimoloxía: do latín cantus.
Pronuncia: [ ˈkanto̝ ] (AFI)
Substantivo masculino
canto (sg: canto; pl: cantos)
- Acción e efecto de cantar.
- (Música) Arte ou técnica de cantar.
- Emisión de sons melodiosos ou rítmicos por parte dun animal, ou aquel que lle é característico; xeralmente, aplícase ás aves.
- Composición poética, especialmente a pertencente ao xénero heroico, de ton elevado o solemne.
- Composición doutro xénero realizada para unha aplicación determinada.
- Exemplo: canto fúnebre, canto de batalla, canto nupcial, canto gregoriano, glcanto silábico
.}}
- Exemplo: canto fúnebre, canto de batalla, canto nupcial, canto gregoriano, gl
- Definición xenérica que se fai de calquera composición lírica.
- Cada parte na que se atopa dividido un poema épico.
- Loa e exaltación para destacar unha virtude ou cualidade.
Traducións
Remove ads
Substantivo masculino
canto
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads