gau

Substantivo masculino

gau

1. (Historia) Termo alemán usado ao longo de diferentes momentos da historia para referirse as rexións administrativas do país, na Idade Media e logo na época nazi, gobernada por un gauleiter.

Substantivo

gau

1. (Tempo) Noite, período de tempo que vai desde a posta até a saída do sol.

Declinación

Declinación de gau (inanimado, rematado en vogal)
	indefinido	singular	plural
absolutivo	gau	gaua	gauak
ergativo	gauk	gauak	gauek
dativo	gauri	gauari	gauei
xenitivo	gauren	gauaren	gauen
comitativo	gaurekin	gauarekin	gauekin
causativo	gaurengatik	gauarengatik	gauengatik
benefactivo	gaurentzat	gauarentzat	gauentzat
instrumental	gauez	gauaz	gauez
inesivo	gautan	gauean	gauetan
locativo	gautako	gaueko	gauetako
adlativo	gautara	gauera	gauetara
adlativo terminal	gautaraino	gaueraino	gauetaraino
adlativo de aproximación	gautarantz	gauerantz	gauetarantz
adlativo destinativo	gautarako	gauerako	gauetarako
ablativo	gautatik	gauetik	gauetatik
partitivo	gaurik	—	—
prolativo	gautzat	—	—