modo imperativo
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Locución substantiva masculina
modo imperativo
- (Morfosintaxe) Accidente (característica verbal) dos tempos que expresan accións reais e amosan a actitude obxectiva do falante, sen ningunha outra perspectiva.
Traducións
Locución substantiva masculina
modo imperativo
Locución substantiva masculina
modo imperativo
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads