placenta

Substantivo feminino

placenta (sg: placenta; pl: placentas)

1. (Anatomía) Órgano presente nos mamíferos placentarios (nos marsupiais, por exemplo, non hai) e que aparece na xestación nas femias e atende as necesidades de respiración, nutrición e excreción do feto durante o seu desenvolvemento.
2. (Botánica) Tecido pertencente ao ovario, que forma parte dos carpelos (organos reprodutores femininos da flor), sobre o cal se desenvolven os óvulos até ficaren na forma de sementes.

Termos relacionados

• placentación
• placentado
• placentario
• placentite
• placentografía
• placentoma

Traducións

• Alemán: Mutterkuchen ^(de), Plazenta ^(de)
• Castelán: placenta ^(es).
• Catalán: placenta ^(ca).
• Chinés: 胎盘 ^(zh)
• Francés: placenta ^(fr).
• Grego: πλακούντας ^(el)
• Inglés: placenta ^(en).
• Italiano: placenta ^(it).
• Polaco: łożysko ^(pl)
• Portugués: placenta ^(pt).
• Ruso: плацента ^(ru)
• Vasco: plazenta ^(eu)