From Wikipedia, the free encyclopedia
Բորիս Վասիլևիչ Կոտիկ (ռուս.՝ Борис Васильевич Котик, փետրվարի 12, 1921 - մայիսի 3, 1984, Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային նկարիչ, բատալիստ, Լենինգրադի նկարիչների միության անդամ[1]։
Բորիս Կոտիկ | |
---|---|
Ծնվել է | փետրվարի 12, 1921 |
Վախճանվել է | մայիսի 3, 1984 (63 տարեկան) |
Մահվան վայր | Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
Քաղաքացիություն | ՌԽՖՍՀ և ԽՍՀՄ |
Կրթություն | Ի. Ե. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտ |
Մասնագիտություն | նկարիչ |
Ժանր | բնանկար |
Պարգևներ | |
Անդամակցություն | ԽՍՀՄ նկարիչների միություն |
Բորիս Վասիլևիչ Կոտիկը ծնվել է 1921 թվականի փետրվարի 12-ին Կամենեց Պոդոլսկի մարզի Նովոուշիցկի շրջանի Յանովկա գյուղում, գյուղացիական ընտանիքում։ 1930-ականների սկզբին ընտանիքը տեղափոխվել է Լենինգրադ։ 1937-1941 թվականներին սովորել է Լենինգրադի արվեստի միջնակարգ դպրոցում։ 1941 թվականի հունիսին զորակոչվել է բանակ։ 1941 թվականի հուլիսից մինչև դեկտեմբեր եղել է Լենինգրադի Կարմիր Հոկտեմբերի անվան 1-ին Կարմիրդրոշակակիր հրետանային ուսումնարանի կուրսանտ։ 1942 թվականի սկզբին ուղարկվել է գործող բանակ։ Մասնակցել է Կենտրոնական ճակատի մարտերին՝ 76 մմ թնդանոթի առանձին դիվիզիոնի 116 հրաձգային բրիգադի կազմում։ 1942 թվականի մարտին նույն բրիգադի կազմում մասնակցել է հյուսիս-արևմտյան ճակատում գտնվող Հին Ռուսա քաղաքի մարտերին, որտեղ 1942 թվականի ապրիլին ծանր վիրավորվել է։ Մինչև 1942 թվականի հոկտեմբեր գտնվել է Ուրալի Զլատոուստ քաղաքի թիվ 3113 էվակոհոսպիտալում։
1943 թվականի մարտից 1944 թվականի օգոստոս Բորիս Կոտիկը եղել է 3-րդ Բելառուսական ճակատի 26 Կարմիր դրոշի շքանշանի Սուվորովի հրաձգային դիվիզիայի 57 գվարդիական հրետանային գնդի հրաձգային դիվիզիայի հետախուզության դասակի հրամանատար։ 1945 թվականի հունվարից մինչև 1946 թվականի օգոստոսը եղել է 57 գվարդիայի հրետանային գնդի շտաբի պետի օգնականը։ Պարգևատրվել է «Կարմիր աստղ» (1944), «Հայրենական պատերազմի 2-րդ աստիճանի» (1945), «Քյոնիգսբերգի գրավման համար» (1945), «Գերմանիայի նկատմամբ հաղթանակի համար» (1945) մեդալներով
1946 թվականի օգոստոսի վերջին զորացրվել է գվարդիայի ավագ լեյտենանտի կոչումով և վերադարձել Լենինգրադ։ Նույն թվականի սեպտեմբերին ընդունվել է Լենինգրադի Ի. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտի առաջին կուրս։ Սովորել է Միխայիլ Պլատունովի, Իվան Ստեպաշկինի, Պյոտր Բելոուսովի, Յուրի Նեպրինցևի մոտ։ 1953 թվականին Բ. Կոտիկնը ավարտել է ինստիտուտը պրոֆեսոր Ռուդոլֆ Ֆրենցի արվեստանոցում նկարչի որակավորման շնորհումով։ Դիպլոմային աշխատանքը եղել է «Форсирование Одера» մարտանկարը[2]։ Բ. Կոտիկի հետ նույն տարում ինստիտուտն ավարտել է Վալերիա Լարինան, Նիկոլայ Գալախովը, Վլադիմիր Անդրեևը, Օրեստ Բետեխինը, Լեոնիդ Կաբաչեկը, Մարկ Կլիոնսկին, Նիկոլայ Լոմակինը, Կոնստանտին Մոլտենինովը, Գեորգի Պեսիսը, Վլադիմիր Սելեզնյովը, Պյոտր Սմուկրովիչը, Պավել Ուտկինը, Սոլոմոն Էպշտեյնը և ապագայում հայտնի դարձած Լենինգրադի այլ նկարիչներ։
Ինստիտուտն ավարտելուց հետո դասավանդել է նկարչություն Արվեստի միջնակարգ դպրոցում։ Մասնակցել է ցուցահանդեսներին 1953 թվականից՝ ներկայացնելով իր աշխատանքները Լենինգրադի կերպարվեստի առաջատար վարպետների ստեղծագործությունների հետ միասին։ Նկարեել է ժանրային և մարտական գեղանկարներ, բնանկարներ, զբաղվել է դեկորատիվ-մոնումենտալ և դեկորատիվ արվեստով, ստեղծել է տրամապատկերներ։ 1953 թվականին դարձել է Լենինգրադի նկարիչների միության անդամ։
Բորիս Կոտիկի ստեղծած աշխատանքների (հաստոցային գեղանկարչության) թվում են հետևյալ գեղանկարները՝ «Ձիեր։ Էտյուդ»[3] (1951), «Ժայռոտ ձորակ»[4], «Նավակներ»[5] (երկուսն էլ 1956), «Երմակապաններ», «Աշնանային մոտիվ»[6], «Հին ռուսական ճարտարապետության հուշարձան»[3] (բոլորը՝ 1957), «Ձմեռ։ Էտյուդ» (1958), «Գյուղական բնանկար»[7][8] (1960), «Լենինգրադի ծայրամասում», «Սովխոզում գարնանը»[9] (երկուսն էլ 1961), «Ձմեռ։ Ամբարտակի մոտ»[10], «Ձին ձյան մեջ»[11] (երկուսն էլ 1962), «В путь»[12], «Պարարտանյութը տանում են դաշտերը» (ռուս.՝ «Вывоз удобрений на поля»)[13] (երկուսն էլ 1964), «Վոլխով գետ»[14] (1968), «Ապրիլյան անձրև» (ռուս.՝ «Апрельский дождик»)[15] (1969), «Заросшая вырубка», «Ձյան վերջին շերտերը» (ռուս.՝ «Последние пласты снега»)[16] (երկուսն էլ 1971), «Северная весна»[17][18] (1972), «В Репольском леспромхозе», «Լենինգրադյան բնանկար»[19] (երկուսն էլ 1975), «Լենինգրադ։ Գրիբոյեդովի ջրանցք»[20] (1977), «Ղրիմ։ Խավի ափին»[21] (1978), «Լենինգրադյան գարուն», «Դարբին Իվան Մատվեևիչի դիմանկարը»[22] (երկուսն էլ 1980) և այլն։
Մահացել է 1984 թվականի մայիսի 3-ին Լենինգրադում։
Բորիս Կոտիկի ստեղծագործությունները գտնվում են թանգարաններում և մասնավոր հավաքածուներում Ռուսաստանում և արտասահմանում։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.