Հայկական փողոց (Լվով)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Հայկական փողոց (ուկրաիներեն՝ Вулиця Вірменська)[1][2], փողոց Ուկրաինայի Լվով քաղաքի Գալիցկի շրջանում։ Այն գտնվում է քաղաքի պատմական մասում և նրա ամենահին փողոցներից մեկն է։ Սկսվում է Թատերական փողոցից և ձգվում արևելյան ուղղությամբ՝ ավարտվելով փակուղով։ Երթևեկությունը հայկական փողոցում արգելվել է 1990-ական թվականներից։ Փողոցի շենքերը կառուցված են ռենեսանս, բարոկկո, կլասիցիզմ ոճերով։
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Հայկական փողոց (այլ կիրառումներ)
- Հացթուխների փողոց – 15-րդ դարից, այդտեղ ապրել են հացթուխներ,
- Ակադեմիական կամ Համալսարանական փողոց – 18-րդ դարի վերջից, քանի որ ոչ հեռու գտնվել է համալսարանի շենքը,
- Դեդուշիցկիների փողոց – 19-րդ դարի երկրորդ կեսից, ի պատիվ ազնվական տոհմի, որի ներկայացուցիչ Վլադիմիր Դեդուշիցկին հիմնադրել է բնագիտության թանգարան,
- Հայկական փողոց – 19-րդ դարի վերջից,
- Բյուրգերշտրասսե և Վելֆենշտրասե (փողոցի տարբեր հատվածներ) – գերմանական օկուպացիայի ընթացքում,
- Հայկական փողոց – 1944 թվականից։
Միջնադարից սկսած Հայկական փողոցը եղել է Լվովի հայկական համայնքի կենտրոն, այնտեղ բնակվել են համայնքի ներկայացուցիչներ, գործել են կրոնական ու այլ հասարակական հիմնարկներ։
Հայկական ու Կրակովի փողոցների անկյունում՝ 1920-ական թվականներին քանդված երկու կառույցների տեղում, 1943 թվականին անցկացվել են գնդակահարություններ գերմանական օկուպացիոն իշխանությունների կողմից։ Պատերազմից հետո այդտեղ կառուցվել է մարզահրապարակ, հետագայում՝ մանկական խաղահրապարակ։
- № 2 շենքը 20-րդ դարի սկզբին զբաղեցրել են «Լվովի բոյան» ուկրաինական երաժշտական միությունը և Երաժշտական բարձրագույն ինստիտուտը։ Լեհական տիրապետության ժամանակաշրջանում շենքն զբաղցրել է տրամվայի ծառայողների և մետաղագործների պրոֆմիության մարզական ակումբը,
- № 7 – Հայկական եկեղեցի, հայ բենեդիկտյանների վանքը, հայ արքեպիսկոպոսի նստավայրը, 2000-ական թվականներից նաև «Զելենա կանապա» պատկերասրահ,
- № 14 – 1840-1862 թվականներին այստեղ ապրել է գալիցիա-ռուսական ծագմամբ պատմաբան Դենիս Զուբրիցկին, որ հեղինակել է «Լվով քաղաքի ժամանակագրությունը»։ Այդ տունը եղել է նրա սեփականությունը, իսկ նրա դուստրն այն կտակել է հույն-կաթոլիկական կոլեգիային[3]։ Ներկայում բնակելի տուն է,
- № 19 – «Հայուհի» սրճարան, հիմնադրվել է 1979 թվականին, 1980-ական թվականներին եղել է Լվովի տարբեր ենթամշակույթների ներկայացուցիչների (մասնավորապես հիպիների ու բոհեմի) հավաքատեղի,
- № 20 շենքը կառուցվել է 16-րդ դարում ճարտարապետ Պյոտր Իտալացու կողմից ռենեսանսի ոճով, նրա մոտ տեղադրվել է նավթի լամպի գյուտարար Իգնացի Լուկասևիչի հուշարձանը,
- № 23, «Տարվա եղանակների տուն», տան ճակատամասը քանդակազարդ է, որի հեղինակն է քանդակագործ Գավրիիլ Կրասուցկին։ Բարձրաքանդակն այլաբանորեն պատկերում է տարվա չորս եղանակները Վերգիլիոսից համապատասխան քաղվածքներով և Սատուրնի պատկերով։ Խորհրդային տարիներին շենքն զբաղեցրել է Կիրառական և դեկորատիվ արվեստների ինստիտուտի ուսումնական մասնաշենքը (ներկայում՝ Լվովի արվեստների ազգային ակադեմիա)։
- № 27 – խորհրդային տարիներից Արդյունաբերության կադրերի պատրաստման ինստիտուտի բաժանմունք,
- № 28 – 1950-1960-ական թվականներին եղել է Կիրառական արվեստի ինստիտուտի № 1 հանրակացարանը,
- № 33 — 2006 թվականից՝ արվեստի պատկերասրահ,
- № 35 – Դոմինիկյան վանքի վանական խցեր, խորհրդային տարիներին՝ նպարեղենի պահեստ, ապա գրքի պահեստ, 1996 թվականից՝ մշակութային-գեղարվեստական կենտրոն «Ձիգա»։
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
