Ներգաղթ Շվեդիա
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ներգաղթ Շվեդիա, արտերկրից եկածների հաշվին երկրի բնակչության համալրման գործընթաց։
Շվեդիայի ողջ պատմության ընթացքում ժողովրդագրական պատկերը բնութագրվել է ներգաղթի և արտագաղթի գործընթացներով։ Այսպիսով, եթե 19-րդ դարում տեղի ունեցավ շվեդների զանգվածային արտագաղթ ԱՄՆ, Կանադա, Ավստրալիա, ապա Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո Շվեդիան սկսում է ակտիվորեն ընդունել աշխատանքային միգրանտներ Սկանդինավիայից, Իտալիայից, Հունաստանից, Հարավսլավիայից, Թուրքիայից, այնուհետև փախստականների Մերձավոր Արևելքի երկրներից, Աֆրիկայից, Բալկաններից և նախկին ԽՍՀՄ-ից[1]։
Տարեկան մոտ 150 հազար մարդ է արտագաղթում Շվեդիա։ Նրանք հիմնականում գալիս են Սիրիայից, Լեհաստանից, Իրաքից, Հնդկաստանից, Սոմալիից, Աֆղանստանից, Ֆինլանդիայից, Գերմանիայից, Մեծ Բրիտանիայից[2]։
2018 թվականին Շվեդիայի միգրացիայի պետական բյուրոյի կողմից տրված 132.7 հազար բնակության թույլտվությունից 33.8%-ը եղել են ընտանիքի վերամիավորման, 30.9% -ը երկրում աշխատելու, 18.9%-ը՝ ապաստան ստանալու, 10,6%-ը՝ ուսման նպատակով, 5,4%-ը տրվել է ԵՄ / ԵՏՄ քաղաքացիներին[3]
Ներգաղթը էական ազդեցություն է ունենում Շվեդիայի ժողովրդագրության վրա՝ ապահովելով բնակչության կայուն աճ, ինչպես նաև շվեդական հասարակությանը դարձնում է մշակութային, քսաներորդ դարում բավականին համասեռ, ավելի միջազգային և բազմամշակութային։ 2018 թվականի դեկտեմբերի 31-ի դրությամբ Շվեդիայում բնակվող 10.2 միլիոն մարդուց 930 հազարը (9,1%) այլ երկրների քաղաքացի են եղել։ Արտերկրում են ծնվել շուրջ 1,1 միլիոն Շվեդիայի քաղաքացիներ։ Շուրջ 2,5 միլիոն մարդ (երկրի ընդհանուր բնակչության 24.9%-ը) ունեն օտարերկրյա արմատներ (այսինքն՝ նրանք կամ նրանց ծնողներից երկուսն էլ ծնվել են արտերկրում)[4]։