Չինաստան-Ճապոնիա հարաբերություններ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Չինաստան-Ճապոնիա հարաբերություններ կամ չին-ճապոնական հարաբերություններ (չինարեն՝ 中日關係, ճապ.՝ 日本中关系〔日中关系〕/にっちゅうかんけい), վերաբերում են Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության և Ճապոնիայի միջև երկկողմ հարաբերություններին։ 1949 թվականին Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության հիմնադրումից հետո Ճապոնիան վերսկսեց դիվանագիտական հարաբերությունները Չինաստանի Հանրապետության հետ, որը նահանջեց Թայվան 1952 թվականին։ 1972 թվականին Ճապոնիան խզեց դիվանագիտական հարաբերությունները Չինաստանի Հանրապետության հետ և դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատեց Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության հետ։ Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետությունն այժմ երկու երկրների հարաբերություններն անվանում է «փոխշահավետ ռազմավարական հարաբերություններ»։
Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության և Ճապոնիայի հարաբերություններն ունեցել են իրենց վերելքներն ու վայրէջքները։ Շոուայի դարաշրջանի վերջում և Հեյսեի (1989-1995) սկզբին (2018-ից մինչ այժմ), չին-ճապոնական հարաբերություննվիրել Ճապոնիաերը եղել են համեմատաբար լավ և Ջունիչիրո Կոիզումին վեց անգամ այցելել է Յասուկունի Սրբավայրը։ Ճապոնիայի կողմից Տիաոյու կղզիների միակողմանի ազգայնացումը 2012 թվականին սառեցրել են չին-ճապոնական հարաբերությունները։ Ի պատասխան 2020 թվականին Տոկիոյի Օլիմպիական խաղերի, այն ժամանակ Ճապոնիայի վարչապետ Սինձո Աբեն ծրագրում էր ապրիլին Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության ղեկավար Սի Ծինփինին որպես պետական հյուր հրավիրել Ճապոնիա։ Այնուամենայնիվ, այն հետաձգվեց COVID-19 համաճարակի և Հոնկոնգի Ազգային անվտանգության օրենքի պատճառով։ 2020 թվականի օգոստոսի 28-ին Սինձո Աբեն հայտարարեց իր՝ վարչապետի պաշտոնից հրաժարվելու մասին ՝ առողջական պատճառներով, ինչը անորոշություն ավելացրեց Սի Ծինփինի՝ Ճապոնիա կատարած այցի հետաձգման վրա[1]։