From Wikipedia, the free encyclopedia
Օսլոյի օպերային թատրոն (նորվ.՝ Operahuset), ազգային օպերային թատրոն Օսլոյի կենտրոնում՝ Բյորվիկայում։ Ղեկավարվում է Նորվեգիայի հանրային շինարարության և գույքի տնօրինության կողմից։ Զբաղեցնում է 38500 մ2 տարածք, ունի 1100 սենյակ, հիմնական լսարանը տեղավորում է 1364 մարդ, մյուս երկու կատարողական տարածքները՝ 200 և 400 մարդ։ Գլխավոր բեմն ունի 16 մետր լայնություն, 40 մետր խորություն[3]։ Շենքի արտաքին անկյունային հատվածը պատված է իտալական մարմարով և սպիտակ գրանիտով։ 1300 թվականին Նիդարոսի տաճարի կառուցումից հետո Նորվեգիայի ամենամեծ մշակութային կառույցն է[4]։
Օսլոյի օպերային թատրոն | |
---|---|
Տեսակ | օպերային թատրոն, համերգասրահ և տեսարժան վայր |
Երկիր | Նորվեգիա[1] |
Գտնվելու վայրը | Օսլո[1] |
Հիմնադրման ամսաթիվ | 2008 |
Ճարտարապետ | Snøhetta?[2] |
Կայք | operaen.no(նորվ.) |
Oslo Opera house Վիքիպահեստում |
1999 թվականին, երկար բանակցություններից հետո, Նորվեգիայի օրենսդիրը որոշեց Օսլոյում կառուցել նոր օպերային թատրոն։ Նախագծի մրցույթի համար ստացված 350 դիմումներից ընդունվել է Սնոհետա (Snøhetta) կազմակերպության նախագիծը։ Շինարարությունն սկսվել է 2003 թվականին, ավարտվել է 2007 թվականին, բացումը տեղի է ունեցել 2008 թվականի ապրիլի 12-ին, որին մասնակցել են Նորվեգիայի արքա Հարալդ V-ը, Մարգարիտ թագուհի II-ը, Ֆինլանդիայի նախագահ Տարյա Հալոնենը և այլ առաջնորդներ[3]։
2008 թվականի Բարսելոնայի ճարտարապետական համաշխարհային փառատոնում օպերային թատրոնը արժանացել է մշակութային մրցանակի[5], 2009 թվականին՝ Ժամանակակից ճարտարապետության Եվրամիության մրցանակի։
Օպերային թատրոնի շենքը գտնվում է գրեթե Օսլոֆյորդ ծովածոցի մեջ։ Աչքի է ընկնում ջրի մեջ իջնող ընդարձակ տարածք զբաղեցնող տանիքով։ Տանիքը կառուցված է 36 հազար սպիտակ քարե սալիկներից (իտալական սպիտակ մարմար, որը սովորաբար օգտագործվում է քանդակագործության մեջ), կառուցված այնպես, որ ցանկացած ոք կարող է ափից հասնել մինչև շենքի ամենաբարձր կետը, որտեղից բացվում է հիանալի տեսարան դեպի քաղաք։
Անկյունային հատվածով դեպի ներքև իջնող տանիքը ճարտարապետական նորամուծություն է։ Շենքի հիմնական հատվածը պատված է սպիտակ գրանիտով և La Facciata-ով (սպիտակ իտալական Կարարա մարմար), բեմական աշտարակը ծածկված է սպիտակ ալյումինով։
Նախասրահը շրջապատված է 15 մ բարձրությամբ պատուհաններով, որոնց հատուկ ապակին հնարավորություն է տալիս վայելել ջրային տեսարանը։ Տանիքը շրջապատված է բարակ ուղղանկյուն սյուներով։
Ջերմություն ապահովելու համար ներքին հարդարանքները կաղնու փայտից են՝ ի տարբերություն զով սպիտակ արտաքինի։ Գլխավոր սրահն ունի ձիու պայտի տեսք, որը լուսավորում է 5800 ձեռագործ բյուրեղներ պարունակող օվալաձև ջահը։
Էլեկտրոնային լիբրետտո համակարգի համար նստատեղերին կից կան մոնիտորներ, որոնց միջոցով հանդիսատեսը նորվեգերեն, անգլերեն և բնօրինակ լեզվով կարող է հետևել օպերային լիբրետտոներին[6]։
Օպերային թատրոնի արտաքին և ներքին հարդարանքների համար ձեռնարկվել են տարբեր նախագծեր։ Առավել ուշագրավ է Վիեննայի գեղարվեստի ակադեմիայի պրոֆեսոր, իտալացի քանդակագործ Մոնիկա Բոնվիչինիի «She Lies» չժանգոտվող պողպատից և ապակե վահանակներով քանդակը։ Այն մշտական տեղակայվել է Օպերային թատրոնին կից ծովածոցում՝ բետոնե հարթակի վրա։ Քանդակը բացվել է 2010 թվականի մայիսի 11-ին Նորվեգիայի թագուհի Սոնյայի մասնակցությամբ։
Նախասրահի տանիքը ծածկող պատի վահանակը նախագծել է Օլաֆուր Էլիասոնը։ Աշխատանքներ են կատարել նաև արվեստագետներ Կրիստիան Բլիստադը, Յորուն Սանեսը, Քալե Գրյուդը, Բոդիլ Ֆուրուն, Տրին Լիզ Նեդրոսը, Մարտե Աասը և այլք[7]։
Գլխավոր բեմի ճմլված ալյումինե փայլաթիթեղի տեսք ունեցող վարագույրն ստեղծել է Պաե Ուայթը, որն արտադրել է թատերական սարքավորումների գերմանական Gerriets GmbH ընկերությունը[8]։ Այն ունի 23 մետր լայնություն, կշռում է 500 կգ[9]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.