Ալեքսանդր Մյասնիկյան

Ալեքսանդր Ֆյոդորի Մյասնիկյան կամ Մյասնիկով, կեղծանուն՝ Մարտունի (հունվարի 28 (փետրվարի 9), 1886^[1], Նոր Նախիջևան, Ռուսական կայսրություն^[1] - մարտի 22, 1925(1925-03-22)^[1], Թիֆլիս, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ^[1]), հայ քաղաքական, հասարակական գործիչ, 1921-1922 թվականներին Հայաստանի ԽՍՀ Ժողովրդական կոմիսարների խորհրդի նախագահ, ԽՍՀՄ Կոմունիստական կուսակցության անդամ։

Ալեքսանդր Մյասնիկյան
Դրոշ Խորհրդային Հայաստանի Ժողկոմխորհի նախագահ
1921-1922
Հաջորդող	Սարգիս Լուկաշին
Կուսակցություն՝	ԽՄԿԿ[1]
Կրթություն՝	Մոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ (1911)[1]
Մասնագիտություն՝	պետական գործիչ, կուսակցական աշխատող, ռազմական գործիչ և գրական քննադատ
Դավանանք	աթեիզմ
Ծննդյան օր	հունվարի 28 (փետրվարի 9), 1886[1]
Ծննդավայր	Նոր Նախիջևան, Ռուսական կայսրություն[1]
Վախճանի օր	մարտի 22, 1925(1925-03-22)[1] (39 տարեկան)
Վախճանի վայր	Թիֆլիս, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1]
Թաղված	Բաքու
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
Պարգևներ	և

Կենսագրություն

Ծնվել է 1886 թվականին Նոր Նախիջևանում՝ հայ վաճառականի ընտանիքում։ Ուսանել է ծննդավայրի թեմական դպրոցում, 1904-1906 թվականներին՝ Մոսկվայի Լազարյան ճեմարանում^[2]։ 1906 թվականից Ռուսաստանի սոցիալ-դեմոկրատական բանվորական կուսակցության անդամ էր։ 1907-1914 թվականներին կուսակցական աշխատանք է կատարել Բաքվում, ապա՝ Մոսկվայում։ 1911 թվականին ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը։ Ուսանողական տարիներին ակտիվորեն մասնակցել է հեղափոխական շարժումներին։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի (1914-1918) սկզբին զորակոչվել է բանակ. հեղափոխական աշխատանքը շարունակել է ռազմաճակատում։ 1917 թվականի Փետրվարյան հեղափոխությունից հետո գլխավորել է բոլշևիկյան ֆրակցիայի աշխատանքները Կարմիր բանակում։ 1917 թվականի սեպտեմբերին ընտրվել է Բելառուսիայի կոմկուսի Կենտկոմի քարտուղար, հետագայում՝ Արևմտյան ռազմաճակատի հրամանատար։ 1917 թվականի Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո հրամանատարական բարձր պաշտոններ է վարել Կարմիր բանակում։

Ընտրվել էր Բելառուսիայի (այժմ՝ Բելառուս) կոմունիստական կուսակցության կենտրոնական կոմիտեի կենտրոնական բյուրոյի, ապա՝ Բելառուսական ԽՍՀ կենտգործկոմի նախագահ, ՌԿ(բ) կ Մոսկվայի քաղաքային և մարզային կոմիտեների քարտուղար։ 1919 թվականին տեղափոխվել է Մոսկվա, որտեղ ընտրվել է Մոսկվայի կոմկուսի քաղաքային, ապա՝ նահանգային կոմիտեի քարտուղար։

Մյասնիկյանը Հայաստանում

Ալեքսանդր Մյասնիկյանը 1921 թվականի հունվարին նշանակվել է Հայկական ԽՍՀ Ժողկոմխորհի առաջին նախագահ (համապատասխանում է ժամանակակից վարչապետին) և ռազմական գործերի ժողկոմ։ Հաջորդ տարի մարտին Անդրկովկասի Խորհրդային Ֆեդերատիվ Սոցիալիստական Հանրապետության կազմավորումից հետո եղել է դաշնության գործկոմի նախագահներից, ապա՝ ՌԿ(բ) կ Անդրերկրկոմի առաջին քարտուղարը։

Երկրի տնտեսության վերականգնման, արևմտահայ փախստականներին տեղավորելու, քաղաքացիական պատերազմի հետևանքները վերացնելու, երկրում կայունություն հաստատելու համար Ալեքսանդր Մյասնիկյանը ծավալել է աշխատանքային մեծ գործունեություն։ Նա կարևորել է հայ մտավորականությանը Հայաստանում համախմբելու և նրա համար ստեղծագործ աշխատանքի անհրաժեշտ պայմաններ ստեղծելու խնդիրը։ Այդ կապակցությամբ պաշտոնական հրավերներ է ուղարկել նկարիչ Մարտիրոս Սարյանին, ճարտարապետ Ալեքսանդր Թամանյանին, լեզվաբան Հրաչյա Աճառյանին և ուրիշների։ Խորհրդային Հայաստանի գործիչներից Մյասնիկյանն առաջինն է անդրադարձել Հայաստանի և Սփյուռքի փոխհարաբերություններին. հատուկ ուսումնասիրություն է նվիրել Սփյուռքում հայ ազգային քաղաքական կազմակերպությունների խնդիրներին։

Ալեքսանդր Մյասնիկյան, դրոշմանիշ

1910-ական թվականներին Ալեքսանդր Մյասնիկյանը լույս էր ընծայել մի շարք հոդվածներ՝ նվիրված հայոց գրերի գյուտի նշանակությանը, Միքայել Նալբանդյանի, Հովհաննես Թումանյանի, Հովհաննես Հովհաննիսյանի, Ալեքսանդր Ծատուրյանի ստեղծագործություններին։ Բազմիցս անդրադարձել է Հայկական հարցին՝ անվանելով այն «գորդյան հանգույց», որի շուրջ հյուսվել են եվրոպական երկրների տարաձայնություններն ու շահերը։ 1913 թվականին Մոսկվայում հանդես է եկել Հայկական հարցի մասին դասախոսությամբ, որի դրույթները 1913-1914 թվականներին լույս են տեսել «Մշակ» թերթում։ Մյասնիկյանի աշխատությունները լույս են տեսել առանձին ժողովածուով (Երկեր, 4 հատոր, 1984-86)։

1921 թվականի հուլիսի 4-5-ը Ալեքսանդր Մյասնիկյանը մասնակցել է ՌԿ(բ) կ կենտկոմի Կովկասյան բյուրոյի լիագումար նիստին, որտեղ քննարկվել է Լեռնային Ղարաբաղի հարցը։ Դեմ է քվեարկել Իոսիֆ Ստալինի միջամտությամբ Լեռնային Ղարաբաղն Ադրբեջանի կազմի մեջ մտցնելու մասին որոշմանը։

Զոհվել է 1925 թվականի մարտի 22-ին՝ Թիֆլիսի օդանավակայանում՝ օդանավի վթարից^[3]։ Կա տեսակետ, որ ավիավթարը կազմակերպված է եղել Բերիայի կողմից^[փա՞ստ]։

Հիշողություն

Մյասնիկյանի անունով են կոչվել՝

Ալեքսանդր Մյասնիկյանի հուշարձանը Երևանում

Ալեքսանդր Մյասնիկյանի կիսանդրին համանուն դպրոցի առջև

•  Բելառուս, 1932 թվականին Մինսկի վագոնանորոգման գործարանը, որի բակում տեղադրված է նրա հուշարձանը, նաև հրապարակ և փողոց։
•  Հայաստան, Մարտունի քաղաքը Գեղարքունիքի մարզում, Մարտունի գյուղը Ճամբարակի տարածաշրջանում, Մյասնիկյան գյուղը Արմավիրի մարզում
•  ԼՂՀ, Մարտունի քաղաք
•  Վրաստան, Մյասնիկյանի գյուղը Ախալքալաքի մունիցիպալիտետում
•  Ադրբեջան, Մյասնիկովաբադ գյուղը Նախիջևանում, Մարտունի գյուղը Շամքորի շրջանում, Մարտունաշեն գյուղը Խանլարի շրջանում
•  Ռուսաստան, Մյասնիկովի շրջան, Ռոստովի մարզ

Երևանի Մյասնիկյանի անվան հրապարակում տեղադրված է նրա հուշարձանը։

Տես նաև

• Junkers F. 13 ինքնաթիռի վթարը Թբիլիսիի մոտ
• Ալեքսանդր Մյասնիկյանի հուշարձան (Երևան)
• Ալեքսանդր Մյասնիկյանի կիսանդրի (Երևան)
• Երևանի Ալեքսանդր Մյասնիկյանի անվան թիվ 66 հիմնական դպրոց

Գրականություն

• Արամայիս Մնացականյան, Ալեքսանդր Մյասնիկյան, Երևան, 1955։
• Ս. Դ. Ավագյան, Ալեքսանդր Մյասնիկյանը հրապարակախոս, Երևան, 1964։
• Հայ ժողովրդի պատմություն /ՀՍՍՀ ԳԱ հրատ./, հատ. VII, Երևան, 1967։
• Ա. Կ. Ոսկերչյան, Ալեքսանդր Մյասնիկյանը և գրական հարցերը, Երևան, 1974։
• Գևորգ Ղարիբջանյան, Ալեքսանդր Մյասնիկյան, Երևան, 1976։
• Վլադիմիր Ղազախեցյան, Հայաստանը 1920-1940 թվականներին, Երևան, 2006։
• Մհեր Կարապետյան, Էդիկ Գևորգյան, Խորհրդային Հայաստանը 1920-1991 թվականներին, Երևան, 2007։
• Հայոց պատմություն /ՀՀ ԳԱԱ հրատ./, հատ. IV, գիրք I, Երևան, 2010։