Բապտիստական եկեղեցի
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Բապտիստական եկեղեցի (հին հունարեն՝ βάπτισμα : մկրտություն, հին հունարեն՝ βαπτίζω «ընկղմում եմ ջրում»[1]) Բողոքականության ուղղություններից մեկը[2]։
Դավանանքն առաջացել է անգլիական պուրիտանների շրջանում[1]։ Բապտիստական դավանաբանության հիմքում, որից ծագում է ուղղության անվանումը, ընկած է մեղսավոր կյանքից հրաժարվելու և հասուն տարիքում ինքնակամ և գիտակցված մկրտության սկզբունքները։ Մանուկների մկրտությունը մերժվում է, քանի որ նրանք մկրտության պահին չեն գիտակցում մկրտության հոգևոր իմաստը և սեփական կամքով չեն մկրտվում։ Ինչպես մյուս բողոքականները, բապտիստները նույնպես համարում են, որ Աստվածաշունչը բաղկացած է Հին և Նոր Կտակարանների 66 գրքերից։ Եկեղեցական կյանքի կառուցվածքի հարցում հակվումում են համընդհանուր քահանայության և եկեղեցական համայնքների անկախության սկզբունքներին։ Համայնքի քահանան բացարձակ իշխանություն չունի, առավել կարևոր հարցերը որոշվում են եկեղեցական խորհրդում և հավատացյալների ընդհանուր հավաքի եղբայրական խորհրդում։ Շաբաթական գլխավոր ժամերգությունը բապտիստները անց են կացնում կիրակի, շաբաթ օրերին կարող են կազմակերպվել հավելյալ հավաքներ, որոնք նվիրված կլինեն աղոթքներին, Աստվածաշնչի ուսուցմանը և քննարկմանը և կրոնական այլ գործերի։
Ժամերգությունները կազմված են երգերից՝ որոնք ուղեկցվում են գործիքային երաժշտությամբ, քարոզներից, հանկարծաստեղծ աղոթքներից և հոգևոր պոեմների և բանաստեղծությունների ընթերցանություններից[3]։
Remove ads
Անվանում
«Բապտիստ» բառը, որը նշանակում է բապտիզմի հետևորդ, ծագում է հունարեն «βάπτισμα» բառից, որը նշանակում է մկրտություն, ինչն էլ իր հերթին ծագում է βαπτίζω բառից, որը նշանակում է «ընկղմում եմ ջրում»[1]։ Բապտիզմի ոչ պաշտոնական ինքնանվանումներն են՝ «աստծո երեխաներ», «վերածնվածներ», «աստծո վերածնված երեխաներ»։
Բապտիստները կատարում են մկրտությունը գիտակից տարիքում` մկրտվողին ամբողջովին ընկղմելով ջրի մեջ։ Քրիստոնյա բապտիստների գաղափարի ծագումը կապված է մկրտության մասին ավետարանչական ուսուցման հետ։
Remove ads
Բապտիզմի հիմնական սկզբունքներ
Լոնդոնում 1905 թվականին քրիստոնյա բապտիստների Առաջին համաշխարհային համագումարի ժամանակ որպես դավանաբանության հիմք հաստատվել է Առաքելական հանգանակը և ձևակերպվել են հետևյալ սկզբունքները
- Աստվածաշունչը հավատքի գործերում և գործնական կյանքում միակ անսխալական հեղինակությունն է։
- Եկեղեցին պետք է կազմված լինի միայն վերածնվածներից։
- Մկրտությունը և հաղորդությունը տրվում են միայն վերածնվածներին։
- Հոգևոր և գործնական հարցերում տեղական համայնքների անկախությունը։
- Տեղական համայնքի անդամների համահավասարությունը՝ համընդհանուր քահանայություն։
- Մտքի ազատություն բոլոր հավատացյալների և անհավատների համար։
- Եկեղեցու տարանջատումը պետությունից։
Սերգեյ Սանիկովը համարում է, որ քրիստոնյա բապտիստների առաջին Համաշխարհային համագումարի պաշտոնական փաստաթղտերում առկա տեղեկությունները այս սկզբունքների մշակումների և քննարկումների մասին, վկայում է այն մասին, որ նշված դավանաբանության դրույթները համագումարի ընթացքում կարող էին միայն հրապարակվել, ոչ թե մշակվել[4]։
Remove ads
Ծանոթագրություններ
Գրականություն
Արտաքին հղումներ
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads