Եկատերինա Վերուլաշվիլի
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Եկատերինա Վառլամի Վերուլաշվիլի (վրաց.՝ ეკატერინე ვერულაშვილი , հուլիսի 27, 1917[1][2], Թիֆլիս, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - սեպտեմբերի 29, 1973[1] կամ սեպտեմբերի 28, 1973[2]), կինոյի և թատրոնի վրացի դերասանուհի, Վրացական ԽՍՀ վաստակավոր արտիստ (1966)[3]։
Remove ads
Կենսագրություն
Եկատերինա Վերուլաշվիլին ծնվել է 1917 թվականին։ Սովորել է Թբիլիսիի Շոթա Ռուսթավելու անվան թատերական ինստիտուտում, որն ավարտել է 1940 թվականին և ընդունվել Քութայիսի դրամատիկական թատրոնի թատերախումբ։ Այնտեղ աշխատել է մինչև 1942 թվականը, երբ կամավոր մեկնել է ռազմաճակատ. Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ ծառայել է Բանվորագյուղացիական Կարմիր բանակում՝ զենիթային զորամասում։
1943 թվականին վերադարձել է պատերազմից և խաղացել Խաշուրի (Խաշուրիի բանվորական դրամատիկական թատրոն), Գորի (Գորիի Գ. Էրիսթավիի անվան դրամատիկական թատրոն), Թելավ (Թելավի դրամատիկական թատրոն) քաղաքների թատրոններում։ 1956 թվականին Եկատերինա Վերուլաշվիլին դարձել է Թբիլիսիի Կ. Մարջանիշվիլու անվան թատրոնի դերասան։
Remove ads
Պարգևներ
- 1966 – Վրացական ԽՍՀ ժողովրդական արտիստ[3]
Ֆիլմագրություն
- 1963 – Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը – գյուղացի կին
- 1964 – Հարսանիք
- 1965 – Հիմա ժամանակներն ուրիշ են
- 1966 – Ես տեսնում եմ արևը – այծի տիրուհին
- 1966 – Հանդիպում անցյալի հետ – Ակվարինե
- 1966 – Ալադինի կախարդական լամպը – Ալադինի մայրը
- 1969 – Մի՛ վշտանա – Թամար
- 1969 – Երջանիկ գյուտերի ժամանակ
- 1969 – Տատիկն ու թոռները
- 1970 – Իմ քաղաքի աստղը
- 1971 – Խաթաբալա – լացող կին
- 1972 – Ընդհանրապես կորած – միսս Ուոթսոն
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads