Կառլեն Ադամյան (սրտաբան)

Կառլեն Գրիգորի Ադամյան (հունվարի 19, 1937(1937-01-19)^[1], Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ սրտաբան, բժշկական գիտությունների դոկտոր (1971), պրոֆեսոր (1985), ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս (1996)^[2]։ Հայաստանի Հանրապետության գիտության վաստակավոր գործիչ (2009)։ ԱՊՀ երկրների սրտաբանների ընկերակցության նախագահության (1996 թվականից) անդամ։ ՀԽՍՀ պետական մրցանակակիր (1988), Մխիթար Հերացու մեդալակիր (1998)։

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Ադամյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Կառլեն Ադամյան (այլ կիրառումներ)

Կառլեն Ադամյան
Ծնվել է	հունվարի 19, 1937(1937-01-19)[1] (88 տարեկան)
Ծննդավայր	Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Կրթություն	Երևանի Մխիթար Հերացու անվան Պետական Բժշկական Համալսարան (1959)
Մասնագիտություն	սրտաբան
Կոչում	պրոֆեսոր
Գիտական աստիճան	բժշկական գիտությունների դոկտոր (1971), պրոֆեսոր (1985), ակադեմիկոս (1996) և ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր
Աշխատավայր	Սրտաբանության գիտահետազոտական ինստիտուտ
Պարգևներ	Հայաստանի գիտության վաստակավոր գործիչ և Եվգենի Չազովի անվան ոսկե մեդալ

Կենսագրություն

1959 թվականին ավարտել է Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտը։ 1962-1965 թվականներին եղել է ՀԽՍՀ առողջապահության նախարարության Սրտաբանության և սրտի վիրահատության ինստիտուտի ասպիրանտ, 1965 թվականից նույն ինստիտուտի աշխատակից, 1972-1982 թվականներին՝ խրոնիկական սրտի իշեմիկ հիվանդության բաժնի վարիչ^[3], 1979 թվականից՝ Երևանի սրտաբանության գիտահետազոտական ինստիտուտի տնօրեն, 1995 թվականից, միաժամանակ, Ազգային առողջապահության ինստիտուտի կլինիկական սրտաբանության ամբիոնի վարիչ, Հայաստանի առողջապահության նախարարության գլխավոր սրտաբան (1979-2001), Հայաստանի սրտաբանների ընկերակցության նախագահ (1982 թվականից), Սրտաբանների եվրոպական ընկերակցության գլխավոր անսամբլեայի անդամ (1983 թվականից)^[4]։

Գործունեություն

Ավելի քան 250 գիտական աշխատանքների, այդ թվում՝ 4 մենագրությունների հեղինակ է^[5]։ Գիտական գործունեությունը նվիրված է սրտաբանության բնագավառում կլինիկաֆունկցիոնալ ուղղության ներդրմանը^[3]։ Աշխատանքները վերաբերում են սրտամկանի սուր ինֆարկտի դեպքում սրտի դիաստոլային ֆունկցիայի խանգարման և ձախ փորոքի ձևափոխման մեխանիզմներին, դրանց կանխարգելման հնարավորություններին։

Մշակել է սրտի իշեմիկ հիվանդության և բնածին արատների դեպքում սրտի ֆունկցիոնալ անբավարարության հայեցակարգը և առաջարկել արյան շրջանառության անբավարարության մինչկլինիկական փուլի զարգացման դասակարգում։ Կլինիկական սրտաբանության մեջ ներդրել է կենսառիթմաբանության և իմունաբանության ուղղությունները, զբաղվել զարկերակային հիպերտոնիայի և սրտի իշեմիկ հիվանդության առաջնային և երկրորդային կանխարգելման հարցերի ուսումնասիրությամբ^[6]։

Պարգևներ, մրցանակներ

• ՀԽՍՀ պետական մրցանակ (1988)
• Մխիթար Հերացու մեդալ (1998)
• Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան
• Եվգենի Չազովի անվան ոսկե մեդալով «Սրտաբանության ասպարեզում ակնառու ձեռքբերումների համար»
• Հայաստանի Հանրապետության գիտության վաստակավոր գործիչ (2009)^[4]։
• Գյումրու պատվավոր քաղաքացի (2014)

Երկեր

• Սիրտանոթային համակարգի ֆունկցիոնալ հետազոտության ժամանակակից մեթոդներ, Ե., 1990 (համահեղինակ) ;
• Սրտի իշեմիկ հիվանդությաուն, Ե., 1984 ;
• Ալկոհոլը և սիրտանոթային համակարգը, Ե., 1987 ;
• Нагрузочные тесты и ишемическая болезнь сердца, Е.,1984 (համահեղինակ) ;
• Клиника и лечение нарушенинй ритма серца, Е., 1991 (համահեղինակ) ;
• Хроническая сердечная недостаточность, Е., 2003 (համահեղինակ)^[7]։