Օլեգ Եֆրեմով

Օլեգ Նիկոլաևիչ Եֆրեմով (ռուս.՝ Олег Николаевич Ефремов, հոկտեմբերի 1, 1927(1927-10-01)^[1][2], Մոսկվա, ԽՍՀՄ^[1] - մայիսի 24, 2000(2000-05-24)^[2], Մոսկվա, Ռուսաստան^[3]), ռուս խորհրդային թատերական ռեժիսոր, դերասան, ուսուցիչ և թատերական գործիչ, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ (1976), Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս (1987), ԽՍՀՄ պետական մրցանակ 3 (1969, 1974 և 1983) և ՌԴ պետական մրցանակ 2 (1997, 2003) պետական մրցանակների դափնեկիր, ԽՍՀՄ թատերական գործիչների խորհրդի հիմնադիրներից մեկը և դրա առաջին քարտուղարը, 1955 թվականից եղել է ԽՄԿԿ անդամ։

Օլեգ Եֆրեմով ռուս.՝ Олег Николаевич Ефремов
Ծնվել է	հոկտեմբերի 1, 1927(1927-10-01)[1][2]
Ծննդավայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ[1]
Մահացել է	մայիսի 24, 2000(2000-05-24)[2] (72 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, Ռուսաստան[3]
Գերեզման	Նովոդեվիչյան գերեզմանոց
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մայրենի լեզու	ռուսերեն
Կրթություն	ՄԳԱԹ-ի դպրոց-ստուդիա (1949)
Մասնագիտություն	թատերական ռեժիսոր, կինոդերասան, թատրոնի դերասան, թատերական ուսուցիչ, կինոռեժիսոր, դերասան, հասարակական գործիչ և սցենարիստ
Աշխատատու	Սցենարիստների և ռեժիսորների բարձրագույն դասընթացներ, Ռուսաստանի երիտասարդական ակադեմիական թատրոն, ՄԳԱԹ-ի դպրոց-ստուդիա, Սովրեմեննիկ (թատրոն), Մոսկվայի գեղարվեստական ակադեմիական թատրոն և Մոսկվայի Ա. Պ. Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոն
Ամուսին	Լիլյա Տոլմաչյովա և Ալլա Պոկրովսկայա
Ծնողներ	հայր՝ Նիկոլայ Եֆրեմով, մայր՝ Աննա Եֆրեմովա
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Պարգևներ և մրցանակներ	[4] և Ոսկե խոյ
Անդամություն	ԽՍՀՄ կինեմատոգրաֆիստների միություն
Երեխաներ	Միխայիլ Եֆրեմով և Anastasia Yefremova?
Oleg Yefremov Վիքիպահեստում

Օլեգ Եֆրեմովի որդին է ռուս դերասան Միխայիլ Եֆրեմովը։

Կենսագրություն

Օլեգ Եֆրեմովը ծնվել է 1927 թվականին Մոսկվայում։ 1949 թվականին ավարտել է ՄԽԱՏ-ի ստուդիան։ Հիմնադրել է «Սովրեմեննիկ» թատրոնը, 1956-1970 թվականներին եղել նրա գեղարվեստական ղեկավարը, 1970 թվականից ղեկավարել է Մոսկվայի գեղարվեստական ակադեմիական թատրոնը, իսկ նրա բաժանելուց հետո «Մոսկվայի Անտոն Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոնը»։

Եղել է իր ժամանակի ականավոր թատերական ռեժիսորներից մեկը^[5][6][7], միաժամանակ աշխատելով որպես դերասան։ Եֆրեմովը նկարահանվել է ավելի քան չորս տասնյակ կինոնկարներում, որոնց թվում Սերգեյ Յուտկևիչի «Պատմվածքներ Լենինի մասին» (1957), Ալեքսանդր Զարխիի «Իմ կրտսեր եղբայրը» (1962), Ալեքսանդր Ստոլպերի «Ողջերն ու մեռածները» (1964), Սերգեյ Բոնդարչուկի «Պատերազմ և խաղաղություն» (1965-1967), Էլդար Ռյազանովի «Զգուշացիր ավտոմեքենայից» (1966), Տատյանա Լիոզնովայի «Երեք բարդի Պլյուշչիխայում» (1967), Գեորգի Նաթանսոնի «Նորից սիրո մասին» (1968), Յուրի Եգորովի «Այնտեղ, հորիզոնից այն կողմ» (1975), Կոնստանտին Վոյինովի «Ռուդին» (1976), Վլադիմիր Բորտկոյի «Հետաքննության հանձնաժողով» (1978), Ռոդիոն Նահապետովի «Թշնամիներ» (1978), Դանիել Խրաբրովիցկու «Պոեմ թևերի մասին» (1980), Էլդոր Ուրազբաևի «Պետավտոտեսուչը» (1982) և այլն։ Թատրոնի բեմում ստեղծել է ժամանակակիցների հիշարժան կերպաներ Վիկտոր Ռոզովի, Ալեքսանդր Վոլոդինի և Ալեքսանդր Գելմանի պիեսներում^[8], Մոսկվայի գեղարվեստական ակադեմիական թատրոնում ստեղծած լավագույն դերերից են չեխովյան Աստրով, բուլգակովյան Մոլիեր, կինոյում ստեղծած դերերից հիշարժան են գնդապետ Գուլյաև («Գումարտակները կրակ են խնդրում»), տաքսու վարորդ Սաշա («3 բարդի Պլյուշչիխայում»), Մաքսիմ Պոդբերյոզովիկով («Զգուշացիր ավտոմեքենայից»), Այբոլիտ («Այբոլիտ 66»)։

Մոտ 50 տարի՝ սկսած 1949 թվականից, Օլեգ Եֆրեմովը դասավանդել է Մոսկվայի գեղարվեստական ակադեմիական թատրոնի դպրոցում, եղել է պրոֆեսոր և դերասանական արվեստի ամբիոնի վարիչ։ Բեմադրել է Ռոզովի «Հավերժ ողջեր», Լ․ Զորինի «Դեկաբրիստներ», Շատրովի «Բոլշևիկներ» պիեսները։