Արտաշեսյաններ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ք.ա. 2-րդ դարի սկզբներին Մերձավոր Արևելքում միջազգային հարաբերությունները բավականին սրվել էին։ Սելևկյանները լայն ծրագրեր էին մշակել Փոքր Ասիան գրավելու և ապա դեպի Եվրոպա արշավելու ուղղությամբ։ Նվաճողական ծրագրեր ուներ նաև Հռոմեական Հանրապետությունը նա իր հերթին ցանկանում էր նվաճել Փոքր Ասիան,ջախջախել Սելևկյաններին և իր տիրապետությունըհաստատել միջերկրածովյան ավազանում։ Կողմերի միջև վճռական ճակատամարտը տեղի ունեցավ Ք.ա.190 թ. Մագնեսիայի մոտ, որտեղ Սելևկյանները ծանր պարտություն կրեցին։ Մեծ Հայքի և Ծոփքի Սելևկյան կառավարիչներ Արտաշեսն ու Զարեհը անմիջապես օգտվեցին Սելևկյանների պարտությունից և Ք.ա. 190 թ. իրենց անկախ թագավորներ հռչակեցին։ Այս քայլերը միանգամից խրախուսվեց Հռոմեական Հանրապետության կողմից։ Այսպիսով Երվանդականների թագավորությունից ընդամենը մեկ տասնամյակ անց սկսվեց նոր արքայատոհմ որի հիմնադիրը դարձավ Արտաշես 1-ը Ք.ա.(189֊1)թթ։
Արտաշեսյաններ | |
---|---|
Տեսակ | արքայատոհմ |
Մասն է | Երվանդունիներ |
Երկիր | Մեծ Հայք |
Տիտղոսներ | Մեծ Հայքի Արքա |
Հիմնադիր | Արտաշես Ա Բարեպաշտ |
Հիմնում | Մ.թ.ա. 190 |
Ավարտ | Մ.թ. 1 |
Ձուլում | Արքայից Արքա Տիգրան Բ Մեծ |
Ազգային պատկանելիություն | հայ |
Կրտսեր ճյուղեր | Արշակունիներ |