Արտաքին պարտք
From Wikipedia, the free encyclopedia
Արտաքին պարտք, ընդհանուր պարտք, որը տվյալ երկրի ռեզիդնետները, որպես վարկային միջոցներ ստացել են արտաքին աղբյուրներից, վերջինս իրենից ներկայացնում է լրացում ներքին պարտքին՝ միջոցներ, որոնք ստացվել են ներքին աղբյուրներից։ Որպես պարտատեր կարող են հանդես գալ կազմակերպությունները, կառավարությունները կամ տվյալ երկրի քաղաքացիները։ Պարտքը ներառում է միջոցները վերցված մասնավոր առևտրային բանկերից, օտարերկրյա կառավարություններից կամ միջազգային ֆինանսական կառույցներից, ինչպիսիք են օրինակ Արժույթի Միջազգային Հիմնադրամը կամ Համաշխարհային բանկը։ Նկատենք, որ համախառն պարտավորությունների վերաբերյալ վիճակագրական տվյալների ներկայացումը մեծապես խեղաթյուրում է հարաբերակցությունը երկրների միջև, հատկապես այն երկրների դեպքում, որոնք ունեն գլխավոր դրամական կենտրոններ, ինչպիսին է օրինակ Միացյալ Թագավորությունը՝ ի հաշիվ Լոնդոնի՝ ֆինանսական կապիտալի ունեցած դերակատարման։
Արտաքին պարտքը անտարբեր է հիմքում ընկած արժույթի տատանումների նկատմամբ։ Պետական պարտքը ներկայացվում է ազգային արժույթով և ազգային արժույթից տարբերվող որևէ արտարժույթով[1]։