Պլոտինոս
From Wikipedia, the free encyclopedia
Պլոտինոս Լիկոպոլսեցի (հին հունարեն՝ Πλωτῖνος, 205[1], Lycopolis, Հին Եգիպտոս, Եգիպտոս - 270[2][3][4][…], Մինտուրնո, Լատինա, Լացիո, Իտալիա), հին հույն փիլիսոփա, նորպլատոնականության փիլիսոփայական ուղղության հիմնադիր։ Նրա ուսմունքը, որը շարադրված է «Էննեադներ» երկասիրության մեջ, Պլատոնի փիլիսոփայության և անտիկ աշխարհի մի շարք փիլիսոփայական ուսմունքների՝ արիստոտելականության, պյութագորականության և ստոիկականության մի բարդ ձուլվածք էր՝ իդեալիզմի հիմքի վրա։ Այն դարձավ անտիկ աշխարհի մայրամուտի և վաղ միջնադարի ամենատարածված և ազդեցիկ հոսանքը, որը ազդեց ինչպես քրիստոնեական աստվածաբանության, այնպես էլ գիտության անտիկ ավանդույթները շարունակող աշխարհիկ փիլիսոփայական մտքի ձևավորման վրա։ III-VI դարերում գործում էին նորպլատոնականության տարբեր դպրոցներ, այդ թվում նաև արիստոտելյան փիլիսոփայության ուժեղ ազդեցությունը կրած Ալեքսանդրիայի դպրոցը, որի հետևորդն էր Դավիթ Անհաղթը։
Ծնվել է | 205[1] Lycopolis, Հին Եգիպտոս, Եգիպտոս |
---|---|
Մահացել է | 270[2][3][4][…] Մինտուրնո, Լատինա, Լացիո, Իտալիա |
Քաղաքացիություն | Հին Հռոմ |
Մասնագիտություն | փիլիսոփա և գրող |
Գործունեության ոլորտ | փիլիսոփայություն |
Տիրապետում է լեզուներին | լատիներեն և հին հունարեն[5] |
Ուսուցիչ | Ամմոնիուս Սակկաս |
Աշակերտներ | Պորփյուր և Cassius Longinus? |
Plotinus Վիքիպահեստում |