Օլիմպիական կրակ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Օլիմպիական կրակ, Օլիմպիական խաղերի խորհրդանիշներից մեկը։ Այդ կրակը վառում են խաղերն անցկացնելու քաղաքում դրանց բացման ժամանակ, և այն վառվում է մինչև խաղերի ավարտը։
Հին հունական ծիսակատարությունների վրա հիմնված այդ ավանդույթը վերածնվել է 1928 թվականին Ամստերդամում անցկացվող Օլիմպիական խաղերի ժամանակ Օլիմպիական մարզադաշտում, որի նախագծի համար հոլանդացի ճարտարապետ Յան Վիլսը արվեստի մրցույթում պարգևատրվել է ոսկե մեդալով։ Կրակը վառվում էր նաև 1932 թվականին Լոս Անջելեսում Օլիմպիական խաղերի ժամանակ։
1936 թվականի Օլիմպիական խաղերի ժամանակ Բեռլինում անցկացվել է Օլիմպիական կրակի երթը` փոխանցումավազքը (Կարլ Դիմի քարոզչական գաղափարի համաձայն[1])։ Ավելի քան 3000 վազորդ մասնակցել է Օլիմպիայից Բեռլին ջահի հասցման արարողությանը։ Ձմեռային Օլիմպիական խաղերի ժամանակ կրակը վառվել է 1936 և 1948 թվականներին, սակայն կրակի երթն առաջին անգամ անցկացվել է 1952 թվականին Օսլոյում ձմեռային Օլիմպիական խաղերից առաջ, ընդ որում սկիզբ էր առնում ոչ թե Օլիմպիայից, այլ Մորգեդալից։
Սովորաբար կրակը վառում է որևէ հայտնի մարդ, առավել հաճախ մարզիկներից որևէ մեկը, սակայն լինում են նաև բացառություններ։ Այդ արարողությանը մասնակցելու համար ընտրվելը մեծ պատիվ է համարվում։