Օճառ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Օճառները բարձրագույն կարբոնաթթուների (ածխածնային շղթայում 12-18 ածխածնի ատոմ պարունակող)՝բարձրագույն ճարպաթթուների, ինչպես նաև նավթենային և խեժաթթուների աղերն են։
Արդյունաբերության մեջ և կենցաղում օճառներ (կամ ապրանքային օճառներ) էին կոչվում միայն ջրալուծ աղերի տեխնիկական խառնուրդները, որոնց հիմքը ածխաջրածնական շղթայում 10–20 ածխածնի ատոմ պարունակող նատրիումական, հազվադեպ նաև կալիումական աղերն էին։
Հողալկալիական և բազմավալենտ մետաղների համապատասխան ճարպաթթվային աղերը ջրում չեն լուծվում, լվացող հատկություն չունեն, կոչվում էին «մետաղական» օճառներ և օգտագործվում էին որպես պլաստիկ քսուքների թանձրացուցիչներ ու սիկատիվներ։
Օճառների տիպիկ միցելագոյացնող մակերևութային ակտիվ նյութեր էին․ ջրում լուծվելիս խիստ նվազեցնում էին նրա մակերեութային լարվածությունը, իսկ որոշակի կոնցենտրացիայից՝ միցելագոյացման կրիտիկական կոնցենտրացիայից բարձր առաջացնում էին միցելներ, որոնք իրենց մեջ կարող են լուծել ոչ ջրալուծ նյութեր։ Օճառների այդ հատկանիշներով է պայմանավորված նրանց լվացող հատկությունը։