Dulmálsfræði
From Wikipedia, the free encyclopedia
Dulmálsfræði eða dulritunarfræði kallast sú fræðigrein sem fjallar stærðfræðilegar aðferðir sem tengjast einhverri hlið upplýsingaöryggis, eins og til dæmis trúnaðarstigi gagnanna, heilleika gagnanna, sannvottun eininda og óhrekjanleikja aðgerða eininda.[1] Upplýsingar sem þarf að senda leynilega eru dulritaðar eða dulkóðaðar, það er að segja að upplýsingunum er breytt þannig að þær verði óráðanlegar þeim sem búa ekki yfir ákveðnum lykli. Hægt er að breyta textanum með mismunandi dulritunaraðferðum sem byggja á stærðfræði.
Dulritun hefur með einhverju móti verið notuð í margar aldir, sögulega hefur notkun hennar aðallega verið bundin við samskipti háttsettra opinberra aðila sem kröfðust trúnaðs og innan herja. Með aukinni tækniþróun, sem stundum er tengd við hnattvæðingu hefur notkun dulritunar orðið almennari. Við notum upplýsingar sem hafa verið dulritaðar í daglegu lífi, til dæmis debet- og kreditkortsupplýsingar og aðgangsorð fyrir tölvur og tölvunet.
Þegar fjallað er um dulritun er gjarnan talað um ódulritaðan texta (e. plaintext), dulritunaraðferð (e. cipher), dulritunaraðferðin krefst lykils K til þess að dulrita texta og dulritaðan texta (e. ciphertext). Það má þó ekki skilja sem svo að eingöngu sé texti dulritaður enda geta hvaða gögn sem er verið dulrituð, þar með talið tvíundarkóti, það er að segja öll stafræn gögn.