Enrico Letta
55. forsætisráðherra Ítalíu / From Wikipedia, the free encyclopedia
Enrico Letta (f. 20. ágúst 1966) er ítalskur stjórnmálamaður sem var forsætisráðherra Ítalíu frá apríl 2013 til febrúar 2014. Hann leiddi á þeim tíma þjóðstjórn miðvinstri- og miðhægriflokka.[1] Frá mars 2021 hefur Letta verið leiðtogi ítalska Lýðræðisflokksins.[2]
Enrico Letta | |
---|---|
Forsætisráðherra Ítalíu | |
Í embætti 28. apríl 2013 – 22. febrúar 2014 | |
Forseti | Giorgio Napolitano |
Forveri | Mario Monti |
Eftirmaður | Matteo Renzi |
Persónulegar upplýsingar | |
Fæddur | 20. ágúst 1966 (1966-08-20) (57 ára) Písa, Toskana, Ítalíu |
Þjóðerni | Ítalskur |
Stjórnmálaflokkur | Lýðræðisflokkurinn |
Maki | Gianna Fregonara |
Börn | 3 |
Háskóli | Háskólinn í Pisa Sant'Anna-háskólinn |
Undirskrift |
Letta hóf þátttöku í stjórnmálum árið 1998 þegar hann var útnefndur samfélagsráðherra í stjórn Massimo D'Alema. Hann gegndi því embætti til ársins 1999 en varð þá iðnaðar-, verslunar- og handverkaráðherra. Árið 2001 hætti hann ráðherrastörfum eftir að hann var kjörinn á neðri deild ítalska þingsins. Frá 2006 til 2008 var hann útnefndur ritari ráðherraráðsins.[3] Árið 2007 var Letta meðal stofnmeðlima Lýðræðisflokksins og árið 2009 var hann kjörinn vararitari flokksins.[4]
Eftir að enginn flokkur vann skýran sigur í þingkosningum árið 2013 og flokksleiðtogar höfðu samið sín á milli fól Giorgio Napolitano forseti Letta að mynda þjóðstjórn Lýðræðisflokksins, hægriflokksins Þjóðar frelsisins og miðflokksins Scelta Civica til að takast á við þjóðfélagsvandamál Ítalíu í kjölfar alþjóðlegu fjármálakreppunnar. Eftir að flokkarnir komust að samkomulagi sagði Letta af sér sem vararitari Lýðræðisflokksins og var útnefndur forsætisráðherra Ítalíu þann 28. apríl 2013.[5][6] Ríkisstjórn Letta reyndi að stuðla að efnahagsbata með því að gera fjármagnssamning við Evrópusambandið til að vinna bug á atvinnuleysi ungmenna. Letta hætti jafnframt ríkisfjármagni við stjórnmálaflokka, sem var talin tímamótaákvörðun í ítölskum stjórnmálum þar sem stjórnmálaflokkar höfðu um árabil reitt sig á fjármagn frá hinu opinbera.[7][8][9]
Í nóvember árið 2013 reyndi Silvio Berlusconi, leiðtogi Þjóðar frelsisins, að draga stuðning flokksins við stjórn Letta til baka til þess að þröngva Letta úr embætti. Allir hægrisinnaðir ráðherrar stjórnarinnar ákváðu hins vegar að segja sig úr Þjóð frelsisins og stofna nýjan flokk til að styðja áframhaldandi stjórn Letta. Þrátt fyrir að þrauka þessa atlögu gegn sér veiktist staða Letta verulega við innanflokksdeilur í desember 2013 þegar Matteo Renzi var kjörinn ritari Lýðræðisflokksins. Þann 13. febrúar árið 2014 skoraði Renzi formlega Letta á hólm um forsætisráðherræmbættið. Letta glataði fljótt stuðningi kollega sinna og sagði af sér sem forsætisráðherra þann 22. febrúar.[10]
Eftir afsögn sína hætti Letta um skeið þátttöku í stjórnmálum og gerðist skólameistari Alþjóðasamskiptaskólans við Sciences Po í París.[11] Í mars árið 2021 sagði Nicola Zingaretti, ritari Lýðræðisflokksins, af sér eftir að hafa fallið fyrir vantrauststillögu flokksforystunnar.[12] Leiðtoganefnd Lýðræðisflokksins hvatti Letta til að sækjast eftir embættinu og eftir umhugsun tilkynnti Letta að hann myndi snúa aftur til Ítalíu til að gefa kost á sér. Þann 14. mars 2021 var hann sjálfkjörinn nýr ritari flokksins af framkvæmdastjórn hans.[13][14]