Irène Joliot-Curie
From Wikipedia, the free encyclopedia
Irène Joliot-Curie (12. september 1897 – 17. mars 1956) var franskur efnafræðingur, eðlisfræðingur og stjórnmálamaður. Hún var dóttir Pierre Curie og Marie Curie og hlaut Nóbelsverðlaunin í efnafræði árið 1935 ásamt eiginmanni sínum, Frédéric Joliot-Curie, fyrir að uppgötva manngerða geislavirkni. Joliot-Curie var einnig ein af fyrstu þremur konunum sem áttu sæti í ríkisstjórn Frakklands, en hún var undirritari í vísindaráðuneyti landsins í ríkisstjórn Léons Blum árið 1936.
Irène Joliot-Curie | |
---|---|
Fædd | 12. september 1897 |
Dáin | 17. mars 1956 (58 ára) |
Dánarorsök | Hvítblæði |
Menntun | Parísarháskóli |
Störf | Efnafræðingur |
Maki | Frédéric Joliot-Curie (g. 1926) |
Börn | Hélène Langevin-Joliot og Pierre Joliot |
Foreldrar | Marie Curie og Pierre Curie |
Verðlaun | Nóbelsverðlaun í efnafræði (1935) |
Árið 1945 varð Joliot-Curie ein af sex framkvæmdastjórum Atómorkunefndar sem Charles de Gaulle og bráðabirgðastjórn lýðveldisins stofnuðu eftir seinni heimsstyrjöldina. Joliot-Curie lést árið 1956 úr hvítblæði, sama sjúkdómi og móðir hennar hafði látist úr, sem hún hafði fengið vegna vinnu sinnar í nánd við pólon og röntgengeisla.