Skólavörðuholt
From Wikipedia, the free encyclopedia
Skólavörðuholt er hæð austan við Tjörnina í Reykjavík og er hæsti punktur í miðborg Reykjavíkur. Efst á Skólavörðuholti er Hallgrímskirkja, helsta kennileiti borgarinnar, og fyrir framan hana er stytta af Leifi Eiríkssyni sem Bandaríkjamenn gáfu Íslendingum í tilefni af Alþingishátíðinni 1930. Skólavörðustígur liggur til austurs upp á holtið frá mótum Bankastrætis og Laugavegar. Á Skólavörðuholti standa líka Listasafn Einars Jónssonar, Iðnskólinn í Reykjavík (Tækniskólinn), Austurbæjarskóli og Vörðuskóli.
Skólavörðuholt hét upphaflega Arnarhólsholt[1] þar sem það er fyrir ofan Arnarhól og var stórgrýttur melur með jökulurð og gott berjaland áður en þar var byggt. Vesturhlíð hæðarinnar er kölluð Þingholt eftir bæ sem þar stóð áður fyrr. Núverandi nafn sitt fékk holtið eftir að Skólavarðan var reist þar árið 1793 en hana reistu skólapiltar úr Hólavallarskóla. [2] Hún var svo endurhlaðin úr tilhöggnu grjóti 1834. Skólavarðan var rifin 1932 til að rýma fyrir styttunni af Leifi Eiríkssyni. Á 3. áratugnum hannaði Guðjón Samúelsson arkitekt það sem kallað var „háborg íslenskrar menningar“, en þá stóð til að Háskóli Íslands myndi rísa á Skólavörðuholti. Hætt var við þær fyrirætlanir þegar borgarstjórn ákvað að bjóða háskólanum lóð á Melunum árið 1930, en lóðin á holtinu þótti of lítil.[3]