Bjarnarflag

Bjarnarflag er jarðhitasvæði skammt austan Reykjahlíðar við Mývatn. Þar reis 3 MW jarðgufuvirkjun á vegum rekstrarfélags Laxárvirkjunar árið 1969 sem var sú fyrsta á Íslandi og með þeim fyrstu í heiminum. Bjarnarflagsvirkjun, sem er venjulega kölluð Gufustöðin, hefur verið rekin af Landsvirkjun síðan 1983, en þá var Laxárvirkjun sameinuð Landsvirkjun.

Bjarnarflagsvirkjun við Reykjahlíð

Upphaflegur vélbúnaður Gufustöðvarinnar var hverfill af gerðinni British Thomson-Houston, en hann ver fenginn frá sykurverksmiðju í Bretlandi þar sem hann hafði þjónað frá árinu 1934. Árið 2019 var búnaður í Gufustöðinni endurnýjaður, enda var þá gamla vélasamstæðan farin að gefa eftir og orðið hættulegt að vinna við hana.^[1] Uppsett afl í Gufustöðinni er 5 MW. ^[2]

Áform hafa verið uppi um nýja og mun stærri virkjun við Bjarnarflag sem hefði uppsett afl á bilinu 45 til 90 MW. Orkunni frá þeirri virkjun er ætlað að nýtast við uppbyggingu orkufreks iðnaðar á Bakka við Húsavík. Mat á umhverfisáhrifum virkjunarinnar hefur þegar farið fram en eftir að Alþingi samþykkti ívilnanir til kísilvers á Bakka í mars 2013 hefur vaknað umræða um að umhverfismatið sé úrelt og taki ekki tillit til nýrrar þekkingar á umhverfisáhrifum jarðvarmavirkjanna. Sérstaklega er óttast um áhrif virkjunarinnar á grunnvatnsstreymi til Mývatns og efnasamsetningu vatnsins sem kunni að raska lífríki vatnsins. Mývatn og Laxá eru eitt þriggja votlendissvæða á Íslandi sem njóta sérstakrar verndar samkvæmt Ramsar-samningnum.