Sterk sögn

Sterkar sagnir eru sagnir sem hafa mismunandi sérhljóð í kennimyndum sínum og leggjast eftir því í ákveðnar raðir. Kallast það hljóðskipti, og hefur hver hljóðskiptaröð sína raðtölu til aðgreiningar. Myndun sterkra sagna er sameiginlegur indóevrópskur arfur og þær eru því mun eldri en germönsku veiku sagnirnar en myndun þeirra er ekki lengur virk.

Sterkar sagnir eru margar hverjar taldar erfiðari viðureignar en veikar sagnir. Dæmi: Flá - fló - flógum - fleginn. Því er það að margar sagnir hafa veikst (þ.e. fengið veika beygingu). Ein af þeim er sögnin að flá. Hún er nú orðið eiginlega bæði veik og sterk. Flestir segja núorðið: flá - fláði - fláð, en margir þó flegið, því að lýsingarháttur þátíðar er stöðugri en ýmsar aðrar myndir sagnarinnar.

Kennimyndir sterkra sagna eru eftirfarandi:

Fyrsta kennimynd	Önnur kennimynd	Þriðja kennimynd	Fjórða kennimynd
nafnháttur	1. persóna eintala þátíð framsöguháttur	1. persóna fleirtala þátíð framsöguháttur	lýsingarháttur þátíðar
Að finna	Ég fann	Við fundum	Ég hef fundið

6. röð

Sagnirnar að ala, fara og kala fara t.d. eftir 6. röð, sem mjög er auðkennd, því að þar skiptst á sérhljóðin a og ó.

Ala - ól - ólum - alið

Fara - fór - fórum - farið

Kala - kól - kólum - kalið

Tengt efni

• Sterk beyging
• Veikar sagnir
• Veik beyging

  Þessi málfræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.