adpetitus

Latino

participio perfetto
aggettivo di I classe

singolare
	maschile	femminile	neutro
nominativo	adpetītus	adpetītă	adpetītum
genitivo	adpetītī	adpetītae	adpetītī
dativo	adpetītō	adpetītae	adpetītō
accusativo	adpetītŭm	adpetītăm	adpetītum
vocativo	adpetītĕ	adpetītă	adpetītum
ablativo	adpetītō	adpetītā	adpetītō
plurale
	maschile	femminile	neutro
nominativo	adpetītī	adpetītae	adpetītă
genitivo	adpetītōrum	adpetītārum	adpetītōrum
dativo	adpetītīs	adpetītīs	adpetītīs
accusativo	adpetītōs	adpetītās	adpetītă
vocativo	adpetītī	adpetītae	adpetītă
ablativo	adpetītīs	adpetītīs	adpetītīs

Quarta declinazione

	singolare	plurale
nominativo	adpetītŭs	adpetītūs
genitivo	adpetītūs	adpetītŭŭm
dativo	adpetītŭī	adpetītĭbŭs
accusativo	adpetītŭm	adpetītūs
vocativo	adpetītŭs	adpetītūs
ablativo	adpetītū	adpetītĭbŭs

Sostantivo

adpetitus m sing, quarta declinazione (genitivo: adpetitus)

1. definizione mancante; se vuoi, aggiungila tu

Voce verbale

adpetitus

1. participio perfetto di adpetō

Sillabazione

ăd | pĕ | tī | tŭs

Pronuncia

• (pronuncia classica) AFI: /ad.peˈtiː.tus/
• (pronuncia ecclesiastica) AFI: /ad.peˈti.tus/

Etimologia / Derivazione

dal verbo adpetō

Uso / Precisazioni

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)

Note / Riferimenti