nescitus

Latino

participio perfetto
aggettivo di I classe

singolare
	maschile	femminile	neutro
nominativo	nescītus	nescītă	nescītum
genitivo	nescītī	nescītae	nescītī
dativo	nescītō	nescītae	nescītō
accusativo	nescītŭm	nescītăm	nescītum
vocativo	nescītĕ	nescītă	nescītum
ablativo	nescītō	nescītā	nescītō
plurale
	maschile	femminile	neutro
nominativo	nescītī	nescītae	nescītă
genitivo	nescītōrum	nescītārum	nescītōrum
dativo	nescītīs	nescītīs	nescītīs
accusativo	nescītōs	nescītās	nescītă
vocativo	nescītī	nescītae	nescītă
ablativo	nescītīs	nescītīs	nescītīs

Voce verbale

nescitus

1. participio perfetto di nesciō

Sillabazione

nĕs | cī | tŭs

Pronuncia

• (pronuncia classica) AFI: /nesˈkiː.tus/
• (pronuncia ecclesiastica) AFI: /neʃˈʃi.tus/

Etimologia / Derivazione

dal verbo nesciō

Uso / Precisazioni

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)

Note / Riferimenti