partitus

Latino

participio perfetto
aggettivo di I classe

singolare
	maschile	femminile	neutro
nominativo	partītus	partītă	partītum
genitivo	partītī	partītae	partītī
dativo	partītō	partītae	partītō
accusativo	partītŭm	partītăm	partītum
vocativo	partītĕ	partītă	partītum
ablativo	partītō	partītā	partītō
plurale
	maschile	femminile	neutro
nominativo	partītī	partītae	partītă
genitivo	partītōrum	partītārum	partītōrum
dativo	partītīs	partītīs	partītīs
accusativo	partītōs	partītās	partītă
vocativo	partītī	partītae	partītă
ablativo	partītīs	partītīs	partītīs

Voce verbale

partitus

1. participio perfetto di partiō o di partior

Sillabazione

păr | tī | tŭs

Pronuncia

• (pronuncia classica) AFI: /parˈtiː.tus/
• (pronuncia ecclesiastica) AFI: /parˈti.tus/

Etimologia / Derivazione

dal verbo partiō

Uso / Precisazioni

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)

Note / Riferimenti