Sutan Syahrir
From Wikipedia, the free encyclopedia
Sutan Syahrir (éjaan biyèn:Soetan Sjahrir) (lair ing Padangpanjang, Sumatra Kulon, 5 Maret 1909 – pati ing Zürich, Switserlan, 9 April 1966 ing umur 57 taun) punika pulitikus lan mahamantri pisanan ing Indonésia.[1] Panjenenganipun njabat dados Mahamantri Indonésia wiwit 14 November 1945 dumugi 20 Juni 1947.[1] Sutan séda wonten ing panyingkiran nalika dados tawanan pulitik lan kasarekaken wonten ing TMP Kalibata, Jakarta.[1]
Sutan Syahrir | |
Mahamantri Indonésia ke-1 | |
---|---|
Mangsa jabatan 14 November 1945 – 3 Juli 1947 | |
Présidhèn | Soekarno |
Didhisiki déning | Ora ana, kalungguhan anyar |
Diganti déning | Amir Sjarifoeddin |
Mantri Dalam Negeri Républik Indonésia ke-2 | |
Mangsa jabatan 14 November 1945 – 12 Maret 1946 | |
Présidhèn | Soekarno |
Didhisiki déning | R.A.A. Wiranatakusumah |
Diganti déning | Sudarsono |
Mantri Manca Nagara Républik Indonésia ka-2 | |
Mangsa jabatan 14 November 1945 – 3 Juli 1947 | |
Présidhèn | Soekarno |
Didhisiki déning | Achmad Soebardjo |
Diganti déning | Agus Salim |
Miyos | (1909-03-05)5 Maret 1909 Padangpanjang, Sumatra Kulon, Hindhia Nèderlan |
Tilar donya | April 9, 1966(1966-04-09) (umur 57) Zurich, Switserlan |
Kabangsan | Indonésia |
Partai pulitik | PSI |
Garwa | Maria Duchateau Siti Wahyunah |
Profèsi | Pulitikus |
Agami | Islam |
Tapak asma |
Sjahrir ngadegaken Parté Sosialis Indonésia (PSI) ing taun 1948 kanggé nglawan sacara pulitik marang Parté Komunis Indonésia (PKI). Sanadyan alit, parténipun sampun nggadhahi pangaruh ingkang ageng ing taun-taun awal pasca-kamardikan. Nanging, parté sosialisipun Sjahrir pungkasanipun boten saged menang dukungan lan lajeng dipunlarang ing taun 1960, sawisé parté wau kacurigani melu ing pemberontakan Pamaréntah Révolusionér Républik Indonésia. Sjahrir piyambak pungkasanipun dipuntahan lan dipuntawan tanpa sidang ing taun 1962. Ing taun 1965, panjenenganipun dipunlepasaken kanggé nglajengaken perawatan kasarasan lan dipunidinaken dhateng Zürich, Swiss. Ing papan wau, panjenenganipun séda ing tanggal 9 April 1966. Ing dinten sami, kanthi Kaputusan Présidhén No. 76/1966, Sjahrir dipunkukuhaken dados Pahlawan Nasional Indonésia.[2]
Lair saking kulawarga Minangkabau, piyambakipun sinau ing Universitas Amsterdam, lan satemah dados siswa hukum ing Universitas Leiden. Piyambakipun dados aktif ing politik Sosialis, lan perjuangan Indonesia kanggé kamardikan, dados kanca caketipun aktivis kamardikan sépuh Mohammad Hatta, ingkang satemah dados Wakil Presiden kapisan Wakil Presiden Indonesia. Ing mangsa Jepang njajah Hindia-Walanda, Sjahrir berjuang ing perlawanan. Nalika nggayuh kamardikan ing tanggal 17 Agustus 1945, piyambakipun kalibet ing Prastawa Rengasdengklok lan Proklamasi Kamardikan Indonesia. Sawisé medalé pamflet "Perjuangan Kita" ing taun 1945, piyambakipun kapilih dados Perdana Menteri Indonesia déning Presiden Sukarno. Minangka Perdana Menteri, piyambakipun salah satunggaling pamingpin Republik ingkang dipun tampi déning pamarentah Walanda, amargi sikapipun ingkang boten kerjasama nalika pendhudhukan Jepang. Ugi gadhah peran wigati ing negosiasi Perjanjian Linggadjati.