Daging paus

Daging paus, umume ngomong, bisa uga kalebu kabeh cetacean ( paus, lumba-lumba, porpoise ) lan kabeh bagean kewan: otot (daging), organ ( offal ), kulit ( muktuk ), lan lemak ( blubber ). Ana panjaluk sing cukup sithik, dibandhingake karo ternak sing peternakan, lan paus paus komersial, sing wis diadhepi pirang -pirang puluh taun, saiki isih ana ing sawetara negara (utamane Èslan, Jepang lan Nurwègen ), sanajan daging paus biasane dipangan ing Eropa Barat lan Amerika kolonial .^[2] Nanging, ing endi wae mburu dolphin lan iwak paus aborigin, mamalia laut dipangan sacara lokal minangka bagean saka ekonomi subsisten : ing Kapuloan Pharur, ing Arktik sirkumpolar ( Inuit ing Kanadha lan Grunlan, masarakat sing ana gandhengane ing Alaska, wong Chukchi ing Siberia. ), masarakat pribumi liyane ing Amerika Serikat (kalebu masarakat Makah ing sisih Lor Kulon Pasifik), ing St.Vincent lan Grenadines (umume ing Pulo Bequia ), ing sawetara desa ing Indonesia lan ing pulau-pulau Pasifik Selatan tartamtu.

Daging paus mentah ing Nurwègen

Daging paus didol ing pasar iwak ing Bergen, Nurwègen, ing taun 2012

Paus beluga diapusi kanggo muktuk sing dadi sumber vitamin C sing penting ing panganan sawetara Inuit .^[1]

Kaya daging jaran, kanggo sawetara budaya, daging paus iku larang, utawa panganan pungkasan, kayata ing jaman perang, dene liyane minangka panganan enak lan panganan kuliner. Klompok pribumi negesake manawa daging paus nggambarake kaslametan budaya. Konsumsi iki dikritik dening para detractors ing konservasi satwa, keracunan ( utamane merkuri ), lan alasan hak-hak kewan.Daging paus bisa disiapake kanthi macem-macem cara, kalebu ngobati uyah, tegese konsumsi durung mesthi diwatesi kanggo masarakat pesisir.

Sashimi daging paus

Fluke ( oba ) sing diiris tipis lan dibilas ( sarashi kujira ). Diiseni saos cuka-miso