იპოლიტო II დ’ესტე
From Wikipedia, the free encyclopedia
იპოლიტო II დ’ესტე (იტალ. Ippolito II d’Este; დ. 25 აგვისტო 1509, ფერარა — გ. 2 დეკემბერი 1572, ფერარა) — იტალიელი კარდინალი და სახელმწიფო მოღვაწე. ფერარას, მოდენასა და რეჯოს ჰერცოგის ალფონსო I-ის და მისი მეუღლის ლუკრეცია ბორჯიას მეორე ვაჟი.
სწრაფი ფაქტები მილანის არქიეპისკოპოსი, წინამორბედი: ...
იპოლიტო II დ’ესტე იტალ. Ippolito II d'Este | ||
| ||
---|---|---|
20 მაისი, 1519 — 19 მარტი, 1550 — 67 | ||
წინამორბედი: | იპოლიტო I დ’ესტე | |
მემკვიდრე: | ჯოვანი ანჯელო არჩინოლდი | |
დაბადება: | 25 აგვისტო, 1509 ფერარა, ფერარას საგრაფო | |
გარდაცვალება: | 2 დეკემბერი, 1572 (63 წლის) რომი, პაპის ოლქი | |
დინასტია: | დ’ესტე | |
კარდინალი: | 20 დეკემბერი, 1538 |
დახურვა
10 წლის ასაკში პატარა იპოლიტო, ბიძის იპოლიტო I დ’ესტეს მემკვიდრედ დაინიშნა მილანის არქიეპისკოპოსად. 1539 წელს საფრანგეთის მეფის ფრანსუა I-ის უშუალო ჩარევის შედეგად იპოლიტო II-ემ კარდინალის ქუდი მიიღო. ფრანსუა I იმედოვნებდა, რომ ეს უკანასკნელი სამაგიეროდ საფრანგეთის პოლიტიკის მხარდამჭერი იქნებოდა რომის პაპის კარზე. იპოლიტომ, როგორც საფრანგეთის კანდიდატმა რამდენიმე კონკლავზე მიიღო მონაწილეობა, თუმცა პაპად არჩეული არ იქნა.
იპოლიტო II-ემ ქალაქ ტივოლიში ააგო ცნობილი სასახლე ვილა დ’ესტე. დაკრძალულია იქვე.