პალეოგეოგრაფია
From Wikipedia, the free encyclopedia
პალეოგეოგრაფია (ბერძნ. palaios – ძველი და გეოგრაფია – ანუ ისტორიული მიწათმცოდნეობა) — ბუნებისმეტყველების დარგი, რომელიც შეისწავლის წარსულის გეოლოგიური ეპოქის გეოგრაფიულ პირობებს. პალეოგეოგრაფია იკვლევს წარსულის ფიზიკურ-გეოგრაფიულ ფაქტორს, რის საფუძველზე საბოლოოდ დგინდება მთლიანად ან ნაწილობრივ თანამედროვე დედამიწის ბუნება.
პალეოგეოგრაფია ისტორიული გეოლოგიისა და ზოგადი ფიზიკურ-გეოგრაფიული მეცნიერების დარგია. პალეოგეოგრაფია ეს არის მეცნიერება, რამდენიმე სამეცნიერო სისტემის - გეოგრაფიის, გეოლოგიის, ბიოლოგიისა და ისტორიის მიჯნაზე.
პალეოგეოგრაფიის კვლევის შედეგების განზოგადების ერთ-ერთი ძირითადი ფორმაა პალეოგეოგრაფიული რუკების შედგენა, სადაც ასახულია გეოლოგიური წარსულის ფიზიკურ-გეოგრაფიული პირობები — ხმელეთისა და ზღვის განაწილება, რელიეფის ხასიათი, ჰიდროლოგიური ქსელი და ა.შ.
პალეოგეოგრაფია ჯერ კიდევ გასულ საუკუნეში განვითარდა, რომელიც აქტიურად ჩაება რიგი სასარგებლო წიაღისეულის ძიების პროცესში, მათ შორის ნავთობისა და ბუნებრივი აირის მოპოვების საქმეში.[1]