კანტატა
From Wikipedia, the free encyclopedia
კანტატა (იტალ. Cantata,იტალიურად: [kanˈtaːta] , სიტყვასიტყვით „ნამღერი“, იტალიური ზმნის cantare, მხოლობითი რიცხვის მდედრობითი სქესის ნამყოს მიმღეობა)— ვოკალური მუსიკალური ნაწარმოები ინსტრუმენტული აკომპანიმენტით, როგორც წესი, შედგება რამდენიმე ნაწილისგან და ხშირად შეიცავს გუნდს.
ტერმინის მნიშვნელობა დროთა განმავლობაში შეიცვალა. XVII საუკუნის დასაწყისში იგი მარტივ ერთხმიან მადრიგალს აღნიშნავდა, ხოლო იმავე საუკუნის ბოლოსთვის მრავალხმიან „კამერულ კანტატას“ („cantata da camera“) ან „საეკლესიო კანტატას“ („cantata da chiesa“). XVIII საუკუნეში იგი იყო უფრო დიდი ზომის დრამატული ფორმა, ხოლო XIX საუკუნეში საკრალურ ტექსტებზე დაფუძნებული ნაწარმოები, რომელიც ორატორიის მოკლე ფორმას წარმოადგენდა.[1] საეკლესიო მსახურების ლიტურგიაში გამოსაყენებლად კანტატებს უწოდებენ საეკლესიო კანტატას ან საკრალურ კანტატას; სხვა კანტატები შეიძლება მიეთითოს, როგორც საერო კანტატები. რამდენიმე კანტატა დაიწერა და დღესაც იწერება განსაკუთრებული შემთხვევებისთვის, როგორიცაა საშობაო კანტატები. კრისტოფ გრაუპნერმა, გეორგ ფილიპ ტელემანმა და იოჰან სებასტიან ბახმა შეადგინეს საეკლესიო კანტატების ციკლები ლიტურგიული წლის აღსანიშნავად.