ប្រជុំកោះស្ព្រាតលី

ប្រជុំកោះស្ព្រាតលី ^[១] (ហ្វីលីពីន: Kapuluan ng Kalayaan; ចិនកុកងឺ: 南沙群島/南沙群岛; ភីនអីន: Nánshā Qúndǎo; ម៉ាឡេស៊ី: Kepulauan Spratly; វៀតណាម: Quần đảo Trường Sa) ជាប្រជុំកោះដែលមានជម្លោះនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង ។ ផ្សំឡើងពីកោះ កូនកោះ កោះប៉ប្រះទឹក ^[២] និង ថ្មប៉ប្រះទឹក ជាង១០០ ជួនកាលត្រូវបានចាត់ជាក្រុមនៅក្នុងដែនទឹកចាស់ដែលលិចទឹក ប្រជុំកោះនេះស្ថិតនៅក្រៅឆ្នេរសមុទ្រនៃប្រទេស ហ្វីលីពីន ម៉ាឡេស៊ី និង វៀតណាម ភាគខាងត្បូង។ ដាក់ឈ្មោះតាមប្រធានក្រុមនេសាទត្រីបាឡែននៅសតវត្សរ៍ទី១៩ អង់គ្លេស រីឆាត ស្ព្រាតលី ដែលបានមើលឃើញកោះស្ព្រាតលី ក្នុងឆ្នាំ១៨៤៣ ។ កោះនេះមានតិចជាង ២ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ (៤៩០ហិកតា) នៃផ្ទៃដីធម្មជាតិដែលលាតសន្ធឹងលើផ្ទៃដីជាង ៤២៥,០០០គីឡូម៉ែត្រការ៉េ (១៦៤,០០០ម៉ាយ៍) ។

ផែនទីនៃសមុទ្រចិនខាងត្បូងបង្ហាញពីទីតាំងប្រជុំកោះស្ព្រាតលី និង កោះប៉ារ៉ាសែល

ប្រជុំកោះស្ព្រាតលី គឺជាប្រជុំកោះដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង ដែលធ្វើអោយស្មុគស្មាញដល់អភិបាលកិច្ច និងសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងផ្នែកនៃអាស៊ីអាគ្នេយ៍ នេះ ដោយសារទីតាំងរបស់ពួកគេនៅក្នុងផ្លូវដឹកជញ្ជូនជាយុទ្ធសាស្ត្រ។ កោះនេះភាគច្រើនមិនមានមនុស្សរស់នៅទេ ប៉ុន្តែផ្តល់កន្លែងនេសាទសម្បូរបែប ហើយអាចមានទុនបម្រុងប្រេង និងឧស្ម័នធម្មជាតិសំខាន់ៗ ហើយដូច្នេះវាមានសារៈសំខាន់សម្រាប់អ្នកទាមទារក្នុងការប៉ុនប៉ងបង្កើតព្រំដែនអន្តរជាតិ។ កោះមួយចំនួនមានការតាំងទីលំនៅបែបស៊ីវិល ប៉ុន្តែក្នុងចំណោមកោះប្រហែល ៤៥ កោះ កោះ ថ្មប៉ប្រះទឹក និងច្រាំងថ្មចោទដែលត្រូវបានកាន់កាប់ សុទ្ធតែមានរចនាសម្ព័ន្ធដែលត្រូវបានកាន់កាប់ដោយកងកម្លាំងយោធាមកពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ចិន (PRC) តៃវ៉ាន់ (ROC) ហ្វីលីពីន និង ប្រទេសវៀតណាម។ បន្ថែម​ពី​នេះ ប្រ៊ុយណេ ​បាន​ទាមទារ​តំបន់​សេដ្ឋកិច្ច​ផ្តាច់មុខមួយ​នៅ​ភាគ​អាគ្នេយ៍​នៃ​ប្រជុំ​កោះស្ព្រាតលី ដែល​រួម​មាន ​ថ្មប៉ប្រះទឹកលូយសា ដែល​គ្មាន​មនុស្ស​រស់នៅ។