តំបន់ខាន់តូ

តំបន់ខាន់តូ ឬ តំបន់កាន់តូ (関東地方, Kantō-chihō^?) គឺជាតំបន់ភូមិសាស្ត្ររបស់កោះហុនស៊្យូដែលជាកោះធំជាងគេរបស់ប្រទេសជប៉ុន^[៣] នៅក្នុងនិយមន័យទូទៅ តំបន់​នេះ​រួម​បញ្ចូល​ទាំង​តំបន់​ធំ​តូក្យូ និង​មាន​ខេត្ត​ចំនួន​ប្រាំពីរគឺ ហ្គឺនម៉ា តូឈិហ្គិ អ៊ីបារ៉ាគិ សៃតាម៉ា តូក្យូ ឈិបា និងខាណាហ្កាវ៉ា នៅក្នុងព្រំដែនរបស់តំបន់ ច្រើនជាង 45 ភាគរយនៃផ្ទៃដីគឺវាលទំនាបខាន់តូ នៅសល់មានភ្នំ និងភ្នំដែលបង្កើតជាព្រំប្រទល់ដី នេះ​បើ​តាម​ជំរឿន​ផ្លូវ​ការ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​ 1 ខែ​តុលា ឆ្នាំ​ 2010 ដោយ​ការិយាល័យ​ស្ថិតិ​ជប៉ុន ប្រជាជនមានចំនួន 42,607,376 នាក់^[៤] មានចំនួនប្រហែលមួយភាគបីនៃចំនួនប្រជាជនសរុបនៃប្រទេសជប៉ុន។

តំបន់ខាន់តូ 関東地方
តំបន់
តំបន់ខាន់តូប្រៀបធៀបទៅនឹងតំបន់ផ្សេងទៀតនៃប្រទេសជប៉ុន តំបន់ខាន់តូប្រៀបធៀបទៅនឹងតំបន់ផ្សេងទៀតនៃប្រទេសជប៉ុន
ផែនទីបិទជិតនៃតំបន់ក្នុងតំបន់ខាន់តូ ផែនទីបិទជិតនៃតំបន់ក្នុងតំបន់ខាន់តូ
ផ្ទៃក្រឡា
• សរុប	៣២៤២៣.៩០ គម2 (១២៥១៨.៩៤ ម៉ាយ ការ)
ប្រជាជន (1 តុលា 2010)
• សរុប	៤២៦០៧៣៧៦
• សន្ទភាព	១៣០០/km2 (៣៤០០/sq mi)
GDP (បន្ទាប់បន្សំឆ្នាំ; 2020)[១][២]
• សរុប	2.1 ពាន់ពាន់លានដុល្លារ
• ក្នុងមនុស្សម្នាក់	50,000​ ដុល្លារ
ល្វែងម៉ោង	ម.ស.ជ. (ម.ស.ស.+9)