តំបន់ខាន់តូ
From Wikipedia, the free encyclopedia
តំបន់ខាន់តូ ឬ តំបន់កាន់តូ (関東地方 Kantō-chihō ) គឺជាតំបន់ភូមិសាស្ត្ររបស់កោះហុនស៊្យូដែលជាកោះធំជាងគេរបស់ប្រទេសជប៉ុន[៣] នៅក្នុងនិយមន័យទូទៅ តំបន់នេះរួមបញ្ចូលទាំងតំបន់ធំតូក្យូ និងមានខេត្តចំនួនប្រាំពីរគឺ ហ្គឺនម៉ា តូឈិហ្គិ អ៊ីបារ៉ាគិ សៃតាម៉ា តូក្យូ ឈិបា និងខាណាហ្កាវ៉ា នៅក្នុងព្រំដែនរបស់តំបន់ ច្រើនជាង 45 ភាគរយនៃផ្ទៃដីគឺវាលទំនាបខាន់តូ នៅសល់មានភ្នំ និងភ្នំដែលបង្កើតជាព្រំប្រទល់ដី នេះបើតាមជំរឿនផ្លូវការនៅថ្ងៃទី 1 ខែតុលា ឆ្នាំ 2010 ដោយការិយាល័យស្ថិតិជប៉ុន ប្រជាជនមានចំនួន 42,607,376 នាក់[៤] មានចំនួនប្រហែលមួយភាគបីនៃចំនួនប្រជាជនសរុបនៃប្រទេសជប៉ុន។
អត្ថបទនេះ គឺជាការបកប្រែត្រួសៗពីវិគីភីឌាភាសាអង់គ្លេស វាអាចត្រូវបានបង្កើតដោយកុំព្យូទ័រឬដោយអ្នកបកប្រែដែលមិនមានជំនាញពីរ។ សូមជួយកែលម្អការបកប្រែនេះបន្ថែមទៀត។
ប្រសិនបើអ្នកទើបតែដាក់ស្លាកទំព័រនេះថាត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់បែបនេះ សូមបន្ថែម |
តំបន់ខាន់តូ 関東地方 | |
---|---|
តំបន់ | |
![]() | |
![]() | |
ផ្ទៃក្រឡា | |
• សរុប | ៣២៤២៣.៩០ គម2 (១២៥១៨.៩៤ ម៉ាយ ការ) |
ប្រជាជន (1 តុលា 2010) | |
• សរុប | ៤២៦០៧៣៧៦ |
• សន្ទភាព | ១៣០០/km2 (៣៤០០/sq mi) |
GDP (បន្ទាប់បន្សំឆ្នាំ; 2020)[១][២] | |
• សរុប | 2.1 ពាន់ពាន់លានដុល្លារ |
• ក្នុងមនុស្សម្នាក់ | 50,000 ដុល្លារ |
ល្វែងម៉ោង | ម.ស.ជ. (ម.ស.ស.+9) |
ឯកសារយោង
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.