ភាសាថៃខាងជើង
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
កាំមឿង ( ខាំមឿង: ទំព័រគំរូ:Script/Tai Tham, กำเมือง ) ឬ ភាសាថៃខាងជើង ( ថៃ: ภาษาไทยถิ่นเหนือ ) គឺជាភាសារបស់ប្រជាជនថៃភាគខាងជើងនៃឡានណា ប្រទេសថៃ ។ វាគឺជាភាសាតៃភាគនិរតី ដែលមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងភាសាឡាវ ។ កមឿង វាមានប្រើប្រាស់ប្រហែលប្រាំមួយលាននាក់ ដែលភាគច្រើនរស់នៅក្នុងស្រុកភាគខាងជើងប្រទេសថៃ ជាមួយនឹងសហគមន៍អ្នកនិយាយភាសាឡានណាតូចជាងនៅភាគពាយ័ព្យប្រទេសឡាវ ។
កុំភាន់ច្រឡំជាមួយ Northern Tai languages។
Remove ads
អ្នកនិយាយភាសានេះជាទូទៅចាត់ទុកឈ្មោះ "តៃយ័ន" ជាពាក្យប្រមាថ[ត្រូវការអំណះអំណាង] ។ ពួកគេហៅខ្លួនឯងថា គនមឿង ( ᨤᩫ᩠ᨶᨾᩮᩬᩥᨦ) ព្យញ្ជនៈ "ប្រជាជនមឿង " មានន័យថា "អ្នករស់នៅទីក្រុង") ឡានណាឬថៃខាងជើង។ ភាសានេះក៏ត្រូវបានគេហៅថា ពាយ៉ាព។ (พายัพ, ការបញ្ចេញសំឡេងសៀម: [pʰāː.jáp] ), "ភាគពាយ័ព្យ (សុន្ទរកថា)" ។
ពាក្យយ័ន ពេលខ្លះនៅតែត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់ អក្ខរក្រមតៃតាម ដ៏ប្លែករបស់ប្រទេសថៃភាគខាងជើង ដែលទាក់ទងយ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងអក្ខរក្រម តៃលឺ និងអក្ខរក្រមសាសនាឡាវ។ ការប្រើប្រាស់ តោមឿង ដូចដែលគេស្គាល់អក្ខរក្រមបុរាណ ឥឡូវនេះត្រូវបានកំណត់យ៉ាងទូលំទូលាយចំពោះវត្តអារាមពុទ្ធសាសនា ដែលសាត្រាស្លឹករឹតធម្មទេសនាចាស់ៗជាច្រើននៅតែប្រើប្រាស់យ៉ាងសកម្ម។ មិនមានការផលិតអក្សរសិល្ប៍យ៉ាងសកម្មនៅក្នុងអក្ខរក្រមបុរាណទេ ហើយនៅពេលប្រើក្នុងការសរសេរអក្សរថៃស្តង់ដារគឺត្រូវបានប្រើប្រាស់មិនទៀងទាត់។ ទម្រង់ការនិយាយបែបទំនើបនេះត្រូវបានគេហៅថា កាំមឿង មានការចាប់អារម្មណ៍ឡើងវិញក្នុងការសរសេរវាតាមវិធីប្រពៃណី ប៉ុន្តែការបញ្ចេញសំឡេងទំនើបខុសពីអ្វីដែលបានកំណត់ក្នុងច្បាប់អក្ខរាវិរុទ្ធ។ [១]
Remove ads
ឯកសារយោង
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads