ឥន្ទ្រជិត

មេឃនាទ (សំស្ក្រឹត : मेघनाद ) ក៏​ត្រូវ​បាន​គេ​សំដៅ​ទៅ​ដោយ​អធិប្បាយ​របស់​គាត់ ឥន្ទ្រជិត ( इन्द्रजित् ) ^[១] តាម ​គម្ពីរ​ហិណ្ឌូ ជា​បុត្រ​ច្បង​របស់ ​​រាពណ៌ និង ​ជា​ក្សត្រ ​នៃ ​ប្រទេស​លង្កា ដែល​បាន​ច្បាំង​យក ​ព្រះ​ឥន្ទ្រលោក ( ឋានសួគ៌ )។ គាត់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអ្នកចម្បាំងដ៏អស្ចារ្យបំផុតម្នាក់នៅក្នុងអត្ថបទ ហិណ្ឌូ ។ គាត់​ជា​តួអង្គ​សំខាន់​មួយ​ដែល​បាន​រៀបរាប់​ក្នុង​រឿង ​រាមាយាណៈ ​វីរភាព​ឥណ្ឌា។ មេឃនាទ គឺជា តួអង្គកណ្តាល នៅក្នុង កំណាព្យវីរភាព Bengali Meghnad Badh Kavya ។ គាត់បានដើរតួយ៉ាងសកម្មក្នុងសង្គ្រាមដ៏អស្ចារ្យរវាង រាម និង រាពណ៌ ។ គាត់បានទទួលអាវុធជាច្រើនប្រភេទពី គ្រូ សុក្រ របស់គាត់។ ស្នាដៃ​ដ៏​លេចធ្លោ​បំផុត​របស់​គាត់ គឺ​ការ​កម្ចាត់ ​ទេវតា ​នៅ​ស្ថានសួគ៌។ ^[២] ដោយប្រើ ព្រាហ្មស្ត្រា, គាត់បានសម្លាប់ ៦៧០ លាន វនរ ^[៣] ក្នុងមួយថ្ងៃ; ស្ទើរតែបំផ្លាញ ការប្រណាំង វនរ ទាំងមូល។ គ្មាន​អ្នក​ចម្បាំង​ណា​ម្នាក់​ដែល​បាន​សម្រេច​បាន​នូវ​សមិទ្ធិ​ផល​ស្ថិតិ​នេះ​ពី​មុន​មក​ក្នុង​រឿង ​រាមាយណៈ ​នោះ​ទេ។ ^{[២] [៣]} គាត់គឺជាអ្នកចម្បាំងតែម្នាក់គត់ក្នុង រឿងរាមាយណៈ ទាំងមូលដែលវាយឈ្នះទាំង រាម និង លក្ម្សណ៌ ពីរដង ខណៈដែលពួកគេទាំងពីរវាយដោយអាវុធដោយធ្វើឱ្យពួកគេសន្លប់ក្នុងសមរភូមិដោយមានជំនួយពី អស្ត្រ និង អាបធ្មប់ (ម្តងដោយប្រើ "នាគបសាស្ត្រា" និងមួយលើកទៀតដោយប្រើ ព្រាហ្មណ៍ ) ហើយចុងក្រោយត្រូវបានសម្លាប់ដោយ លក្ម្សណ៌ ។ ^[៤] គាត់ត្រូវបានគេនិយាយថាជា អ្នកចម្បាំង ដ៏មានឥទ្ធិពល និងពូកែជាង រាពណ៌ ដែលជាឪពុករបស់គាត់ ដោយ ព្រាហ្មណ៍ និង អគស្ត្យ ។ ^[៤]

ជីវិតដំបូង

ឥន្ទ្រជិត គឺជាកូនប្រុសច្បងរបស់ រាពណ៌ និងប្រពន្ធរបស់គាត់ មន្ទោទរី ។ គាត់ត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះថា មេឃនាទ បន្ទាប់ពីកំណើតរបស់គាត់ដោយសារតែសម្លេងយំពីកំណើតរបស់គាត់បន្លឺឡើងដូចជាផ្គរលាន់។ ^[៥] ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សនគ (សៅរ៍) បានមិនគោរពតាមបញ្ជារបស់ រាពណ៌ ហើយបានតាំងទីលំនៅនៅក្នុងផ្ទះទី ១២ នៃហោរាសាស្ត្ររបស់ មេឃនាទ ។ រាពណ៌ខឹងនឹងរឿងនេះ ហើយបន្ទោស សនី ។ ដោយសារ​ សានី មេឃនាទត្រូវ​ស្លាប់​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់លក្ម្សណ៌​ ក្នុង​សង្គ្រាម​រវាង​ព្រះអង្គម្ចាស់ ​រាម ​និង ​រាពណ៌ ។

មេឃនាទ ក៏ជាអ្នកជំនាញខាងសង្គ្រាមវេទមន្ត អាបធ្មប់ និងតន្ត្រផងដែរ។ ប្រពន្ធរបស់គាត់មិនត្រូវបានរៀបរាប់នៅក្នុងវីរភាពដើម; ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនៅក្នុងកំណែក្រោយនៃវីរភាពនេះ Sulochana - កូនស្រីរបស់ស្តេចពស់ សេសនាគ - ត្រូវបានលើកឡើងជាភរិយារបស់គាត់។

តួនាទីនៅក្នុងសមរភូមិ

មេឃនាទ គឺជាអ្នកចម្បាំងដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៅខាង រាពណ៌ ។ គាត់គឺជាអ្នកបាញ់ព្រួញដ៏អស្ចារ្យ និងជាមេដ៏អស្ចារ្យដែលមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបាននៅក្នុងបច្ចេកទេសសង្គ្រាមបំភាន់។

ថ្ងៃដំបូង

នៅថ្ងៃដំបូងនៃសមរភូមិជាមួយកងទ័ពរបស់ រាម ឥន្ទ្រជិតបានរហ័សរហួនជាមួយនឹងអាវុធរបស់គាត់។ អង្គទ បានលោតឡើងលើរទេះរបស់ ឥន្ទ្រជិត ហើយបំផ្លាញវាខណៈពេលដែលសម្លាប់សេះនិងរទេះសេះរបស់គាត់ហើយបានកម្ចាត់ មេឃនាទ ក្នុងសមរភូមិ។ ^[៦] ភ្លាមនោះ ឥន្ទ្រជិត ក្លាយជាមនុស្សមើលមិនឃើញ ហើយចូលទៅក្នុងពពកពីកន្លែងដែលគាត់បានវាយប្រហារ ហើយបានបំផ្លាញកងទ័ពរបស់ សុគ្រីព យ៉ាងឆាប់រហ័ស ដោយអំពាវនាវឱ្យ រាម និង លក្ម្ស ចូលមកប្រយុទ្ធដោយផ្ទាល់ដោយល្បិចអាបធ្មប់របស់គាត់ ដូច្នេះគាត់អាចសងសឹកការស្លាប់របស់ឪពុកមា និងបងប្អូនរបស់គាត់។ នៅពេលដែលលក្ម្សណ៌ បង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខគាត់គាត់បានប្រយុទ្ធយ៉ាងសាហាវ។ រាម បានធ្វើឱ្យគាត់របួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដោយប្រើព្រួញ shabd-bhed ហើយ លក្ម្សណ៌ ហៀបនឹងសម្លាប់គាត់ដោយប្រើ ព្រហ្មសាស្ត្រា ប៉ុន្តែ រាម បានប្រឆាំងនឹងគាត់ពីការធ្វើវាដោយលើកឡើងថាវាផ្ទុយនឹងច្បាប់នៃសង្គ្រាមដើម្បីវាយប្រហារគូប្រជែងដែលមើលមិនឃើញ។ រាមបានប្រកាសថាគាត់នឹងបញ្ចប់ មេឃនាទ ម្តងនិងសម្រាប់ទាំងអស់ហើយ មេឃនាទ ព្យាករណ៍ពីចេតនារបស់ រាម បានរត់ចេញពីសមរភូមិ។ មេឃនាទ បានប្រើអាវុធដ៏សាហាវបំផុតរបស់គាត់ នាគបស (អន្ទាក់ធ្វើពីនាគមួយលាន) ។ ^[៧] ពួកគេត្រូវបានជួយសង្គ្រោះដោយ គ្រុឌ តាមបញ្ជារបស់ ហនុមាន ។ គ្រុឌ គឺជាឪពុកមារបស់ ជតាយុ និង សាម្បតិ និងជាសត្រូវរបស់សត្វនាគ ហើយក៏ជាយានហោះរបស់ ព្រះវិស្ណុ ផងដែរ ដែល រាម គឺជាអវតារទីប្រាំពីរ។ ^[៨]

ថ្ងៃទីពីរ

នៅពេលដែល ឥន្ទ្រជិត បានរកឃើញថា រាម និង លក្ម្សណ៌ ត្រូវបានជួយសង្គ្រោះដោយ គ្រុឌ ហើយនៅមានជីវិត គាត់មានការខឹងសម្បារយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានប្តេជ្ញាថានឹងសម្លាប់បងប្អូនយ៉ាងហោចណាស់ម្នាក់នៅថ្ងៃនោះ។ នៅពេលដែលការប្រយុទ្ធបានចាប់ផ្តើម គាត់បានប្រើកម្លាំងរបស់គាត់ទាំងអស់ដើម្បីបំផ្លាញកងទ័ពរបស់ សុគ្រីព ។ នៅ​ពេល​នេះលក្ម្សណ៌ ​បានលេច​មុខ​គាត់ ហើយ​វាយ​គាត់​យ៉ាង​សាហាវ។ ឥន្ទ្រជិត បាន​ប្រើ​អំណាច​វេទមន្ត​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​គាត់ ដោយ​ហោះ​កាត់​ពពក និង​មេឃ​ដូច​ផ្លេកបន្ទោរ។ គាត់បានបញ្ចូលគ្នានូវជំនាញរបស់គាត់នៃអំពើអាបធ្មប់ និងការបំភាន់នៃសង្គ្រាម ដោយបានបាត់ខ្លួនម្តងហើយម្តងទៀត ហើយបានលេចឡើងនៅខាងក្រោយខ្នងរបស់ លក្ម្សណ៌ ។ គាត់​មើល​មិន​ឃើញ​ទេ ប៉ុន្តែ​ព្រួញ​របស់​គាត់​បាន​បុក​លក្ម្សណ៌។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​គាត់​មិន​អាច​ផ្គូផ្គង​នឹង​ព្រះអម្ចាស់ លក្ម្សណ៌ ហើយ​បាន​រក​ឃើញ​ថា​គាត់​មិន​អាច​ឈ្នះ​បាន​។ ឥន្ទ្រជិត បានប្រើ Pranghatini Sakthi ប្រឆាំងនឹង លក្ម្សណ៌ ពីខាងក្រោយរបស់គាត់ហើយនៅពេលត្រូវបានសង្កត់ លក្ម្សណ៌ បានសន្លប់ ត្រៀមខ្លួនដើម្បីស្លាប់យ៉ាងជាក់លាក់នៅពេលថ្ងៃរះបន្ទាប់។ ជីវិតរបស់គាត់ត្រូវបានសង្គ្រោះដោយ ហនុមាន ដែលបាននាំយកភ្នំ ទ្រោនគិរី ទាំងមូលពី ហិម៉ាឡៃយ៉ា ទៅកាន់ លង្កា មួយយប់ដើម្បីស្វែងរកឱសថ (ឱសថវេទមន្ត - សញ្ជិវានគ ) សម្រាប់អាវុធដែលប្រើដោយ ឥន្ទ្រជិត និងព្យាបាលគាត់។ ទោះបីជាមានការប៉ាន់ស្មានមិនពិតថា រាម បានវាយប្រយុទ្ធគ្នាក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែព្រះធម៌មិនអនុញ្ញាតឱ្យមានអ្នកចម្បាំងច្រើននាក់ប្រយុទ្ធនឹងម្នាក់ទេ ហើយមានតែ លក្ម្សណ៌ ប៉ុណ្ណោះដែលរងរបួសព្រោះវាប្រឆាំងនឹងកាតព្វកិច្ចខាងសីលធម៌ក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអ្នកចម្បាំងដែលមើលមិនឃើញ។

ថ្ងៃទីបី

លក្ម្សណ៌ កាត់ក្បាលរបស់ Indrajita ដោយព្រួញដែលផ្តល់ឱ្យគាត់ដោយ Indra

នៅពេលដែល ឥន្ទជិត ដឹងថា លក្ម្សណ៌ បានរស់រានមានជីវិតម្តងទៀតគាត់បានទៅប្រាសាទសម្ងាត់របស់អាទិទេពកំណើតរបស់គាត់ដើម្បីធ្វើយុគណាដែលនឹងធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយជាអ្នកចម្បាំងដែលមិនអាចសម្លាប់ដោយនរណាម្នាក់បាន។ Vibhishana ដែលជាឪពុកមារបស់ ឥន្ទ្រជិត ដែលបានចាកចេញពី រាពណ៌ ដើម្បីចូលរួមជាមួយ Rama បានដឹងពីផែនការរបស់ក្មួយប្រុសរបស់គាត់ ឥន្ទ្រជិត តាមរយៈអ្នកស៊ើបការណ៍របស់គាត់ ហើយបានជូនដំណឹងដល់ រាម ។ លក្ម្សណ៌ និង Vibhisana បានឆ្លៀតឱកាសប្រឈមមុខនឹង ឥន្ទ្រជិត នៅ Yagnaagar ។ ដូចដែល Valmiki Ramayana ដកស្រង់នៅពេលដែល Yagna របស់គាត់ត្រូវបានបំផ្លាញដោយកងទ័ពរបស់ Lakshmana និងផែនការក្បត់របស់គាត់ Indrajita ខឹងយ៉ាងខ្លាំងហើយបានសម្រុកចេញពីប្រាសាទគុហា។ ការឃើញពូរបស់គាត់វិបស្សនានៅខាងស្រីលកមាណាបានបង្កើនកំហឹងរបស់ Indrajita ជាច្រើនដង។ គាត់បានស្បថថានឹងសម្លាប់ពូរបស់គាត់ វិបស្សនា ព្រមជាមួយ លក សម៉ាណា ម្តងហើយម្តងទៀត ដោយលែងយ៉ាម៉ា-អាស្ត្រា ដែលគាត់បាននិងកំពុងអភិរក្ស ដើម្បីដាក់ទោសចំពោះការក្បត់ជាតិរបស់វិបស្សនា។ នៅ​ចំណុច​ប្រសព្វ​នេះ Lakshmana បាន​ការពារ Vibhishana ដោយ​ប្រឆាំង​នឹង Yama-astra ដោយ​សារ​តែ​ការ​ព្រមាន​មុន​ដោយ Kubera ។ ទ្រង់​បាន​ច្បាំង​នឹង​ព្រះ​ឡាក់ស៊ីម៉ាណា ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​ទ្រង់​វាយ​ដោយ​កម្លាំង​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ និង​រង​របួស​ដោយ​ព្រះអង្គ។ ដោយដឹងពីការសោយទិវង្គតរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានបញ្ចេញនូវអាវុធដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះ ត្រៃបិដក ( Bramhastra of Lord Bramha, Vaishnavastra of Lord Narayana, and Pasupatastra of Lord Shiva ) ។ ប៉ុន្តែ​ចំពោះ​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​របស់​គាត់ អាវុធ​ទាំង​អស់​នេះ​បាន​ត្រលប់​មក​វិញ​បន្ទាប់​ពី​សំពះ​ព្រះ​នាង Lakshmana។ Indrajit ដឹងថា Lakshmana មិនមែនជាមនុស្សធម្មតាទេ ហើយបានបំពេញលក្ខខណ្ឌដើម្បីកម្ចាត់ Indrajita ពោលគឺ បោកបញ្ឆោត Yagna និងមិនដេកអស់រយៈពេលជាង 14 ឆ្នាំ។ Indrajita បានបាត់ខ្លួនពីសមរភូមិមួយរយៈពេលខ្លី ត្រឡប់មក Ravana នៅព្រះបរមរាជវាំងវិញ ហើយបានរាយការណ៍ពីដំណើរវិវត្តន៍ ដោយស្នើឱ្យបិតាបង្កើតសន្តិភាពជាមួយរាមា ព្រោះមិនអាចយកឈ្នះលើការចាប់បដិសន្ធិរបស់ទេវៈទេ គឺ Lord Shree Rama និង Lord Lakshmana ។ Ravana ខ្វាក់ភ្នែកដោយអំនួត មិនប្រកាន់ និងខឹង ដោយអះអាងថា Indrajita គឺជាមនុស្សកំសាកដែលបានរត់ចេញពីសមរភូមិ។ ការចោទប្រកាន់នេះបានធ្វើឱ្យ Indrajita បាត់បង់កំហឹងមួយភ្លែត ធ្វើឱ្យមានការភ័យខ្លាចសូម្បីតែនៅក្នុងចិត្តរបស់ Ravana ដ៏ខ្លាំង មុនពេលសុំទោស និងបញ្ជាក់ប្រាប់ឪពុករបស់គាត់ថាកាតព្វកិច្ចចម្បងរបស់គាត់ជាកូនប្រុសគឺដើម្បីបម្រើផលប្រយោជន៍របស់ឪពុកគាត់ហើយថាសូម្បីតែប្រឈមមុខនឹងការស្លាប់គាត់នឹងមិនបោះបង់ចោល Ravana ឡើយ។ ដោយ​ត្រៀម​ខ្លួន​ត្រឡប់​ទៅ​សមរភូមិ​វិញ ហើយ​ដឹង​ថា​គាត់​ពិត​ជា​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​សេចក្ដី​ស្លាប់​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​នៃ​ការ​ចាប់​កំណើត​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ឥន្ទ្រាជីតា​បាន​និយាយ​ពាក្យ​លា​ចុង​ក្រោយ​របស់​គាត់​ទៅ​កាន់​ឪពុក​ម្ដាយ និង​ភរិយា​របស់​គាត់។ គាត់បានត្រលប់ទៅសមរភូមិវិញ ហើយបានប្រយុទ្ធជាមួយ Lakshmana អស់ពីសមត្ថភាពរបស់គាត់ទាំងក្នុងសង្គ្រាមបំភាន់ និងអាបធ្មប់។ ព្រួញរបស់ Indrajita បដិសេធមិនធ្វើបាប Lakshmana ទេព្រោះ Lakshmana គឺជាការចាប់កំណើតរបស់ Shesha ។ Lakshmana បានសម្លាប់ Indrajita ដោយកាត់ក្បាលគាត់ជាមួយ Anjalikastra ។ វាអាចទៅរួចតែដោយសារតែបណ្តាសាដែលផ្តល់ឱ្យ Indrajita ដោយ Shesha សម្រាប់ការរៀបការជាមួយកូនស្រីរបស់គាត់ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីគាត់។ Shesha ដែលចាប់កំណើតជាប្អូនប្រុសរបស់ Rama គឺ Lakshmana ដើម្បីសម្លាប់ Indrajita មិនបានដេកទេអស់រយៈពេលជាង 14 ឆ្នាំក្នុងអំឡុងពេលនៃការនិរទេសរបស់ពួកគេដើម្បីឱ្យគាត់អាចបម្រើ Rama និង Sita ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនិងបំពេញតាមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យដើម្បីសំលាប់ Indrajita ។ ^[៩]