បរមត្រៃលោកនាថ

បរមត្រៃលោកនាថ ( ថៃ: บรมไตรโลกนาถ , ^{[១] [២] [៣] [៤]} ត្រូវបញ្ចេញសំឡេង [bɔ̄ː.rōm.mā.trāj.lôːk.kā.nâːt], ភាសាសំស្ក្រឹត: Brahmatrailokanātha ) ឬ ត្រៃលោក (១៤៣១-១៤៨៨) គឺជាស្តេចនៃអាណាចក្រអយុធ្យា ពីឆ្នាំ១៤៤៨ ដល់ ១៤៨៨ ។ ព្រះអង្គ​ជា​ស្តេច​មួយ​អង្គ​ក្នុង​ចំណោម​ស្តេច​ជាច្រើន​អង្គ​ដែល​បាន​គ្រងរាជ្យជា ស្តេចដំរីស ( ថៃ: พระเจ้าช้างเผือก ) ទ្រង់គឺជាស្តេចថៃដំបូងគេដែលមាន "អភិជន" ឬ ដំរីស ដែលយោងទៅតាមជំនឿព្រហ្មញ្ញ គឺជា "សញ្ញាដ៏រុងរឿង និងរីករាយ" ។ ^[៥] រជ្ជកាល​របស់​ទ្រង់​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ផង​ដែរ​សម្រាប់​កំណែ​ទម្រង់​យ៉ាង​ធំ​នៃ​ការិយាធិបតេយ្យ​ថៃ​និង​យុទ្ធនាការ​ដ៏​ជោគជ័យ​ប្រឆាំង​នឹងឡានណា ។ ព្រះអង្គ​ក៏​ត្រូវ​បាន​គេ​គោរព​ថា​ជា​ស្តេច​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត​មួយ​របស់​ប្រទេស​ថៃ។

បរមត្រៃលោកនាថ บรมไตรโลกนาถ
ស្តេចនៃអយុធ្យា
ស្តេចសៀម
រជ្ជកាល	១៤៤៨–១៤៨៨
អង្គមុន	បរមរាជាធិរាជទី២
អង្គក្រោយ	បរមរាជាទី៣
ប្រសូត	១៤៣១ អាណាចក្រអយុធ្យា
សុគត	១៤៨៨ (អាយុ ៥៦–៥៧) អាណាចក្រអយុធ្យា
រាជបច្ឆាញាតិ	បរមរាជាទី៣ រាមាធិបតីទី២ ឥន្រ្ទរាជា
ព្រះនាម រាមេសួនបរម បរមត្រៃលោកានាថ
វង្ស	រាជវង្សសុវណ្ណភូមិ
បិតា	បរមរាជាធិរាជទី២