behremend

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
behremend	behremendtir	herî behremend (merkezî) tewrî behremend (rojavayî) behremendtirîn (soranîzm)

behremend

1. Kesa/ê ku ji siriştê xwe ve bo kirina tiştekî jêhatî û zîrek e.

   Hevmane: bibehre, behredar, biqabiliyet

   Hê ji zarrokiya wî ve diyar bû ku hunermendek berhemend e.

   • Dereng e û Hesen her nehat... Dostek mezin û şaîrek behremend e... Tu bêjî bi şev jî neyê? Na... li kû be jî dê vegere koxikê şaîrane. Li wir em ê hê jî vexwin. Ew tine be, ez bi tenê destek jêkirî me, ode wêran û biyan e, tenê şevekê jî tê ve debar û tehemil nakim. Odeyek bê ser û ber bo du şaîrên belengaz... Êê, zêde ye, şaîr di odeyên wiha de helbestên bilîmetane dinivîsin. Cihên wisan ronahiyek, berheyek wisan didin mirov ko koçkên rengîn qet nikarinê. — ()

Bi alfabeyên din

Hevmane

• behredar

Dijmane

• bêbehre

Jê

• (lêker) behremend bûn
• (lêker) behremend kirin
• (navdêr) behremendbûn
• (rengdêr) behremendbûyî
• behremendî
• behremendîtî
• (navdêr) behremendkirin
• (rengdêr) behremendkirî
• behremendtî

Etîmolojî

Ji behre +‎ -mend.

Werger

• Almanî:  → ,  → 
• Erebî:
• Estonî:
• Farisî: , ,  → 
• Fînî:  → ,  → ,  → 
• Fransî:  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → , ^? → 
• Swêdî:  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  →