bidil

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: bi·dil

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bidil	bidiltir	herî bidil (merkezî) tewrî bidil (rojavayî) bidiltirîn (soranîzm)

bidil

1. Kesê ku dixwaze tiştekî bike; kesê ku ne ji bêdilî yan neçarî tiştekî dike.

   Hevmane: xwazyar, xwezîker, arezûmend, dilxwestî, arezûdar, miştaq, xwastekar

Etîmolojî

Ji bi- +‎ dil.

Werger

• Almanî:  → ,  → , ^? → , ^? → , ^? → , ^?, ^? → , ^? → , ^?
• Farisî:  → ,  → 
• Fînî:  → 
• Îngilîzî:  → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  →