bincam

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //

Rengdêr

bincam

1. durû, riyakar, bêexlaq, melaq, derewîn,
   kesa/ê ku tiştekî dibêje lê dijberî gotina xwe dike,
   kesa/ê ku hem dost e û hem jî dijmin e
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Jê

• bincamane
• bincamî
• bincamîtî
• bincamtî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

durû, derewîn:

• Almanî:  →  m
• Çekî:  →  m
• Çînî:  → ,  → , 鄉愿 偽善者,  /  → ,  → 
• Eweyî:
• Fînî:  → ,  → 
• Fransî:  →  m
• Îngilîzî:  → 
• Katalanî:  → 
• Koreyî:  → 
• Norwecî:  m
• Portugalî:  → 
• Romanyayî:  →  m,  →  m
• Sirboxirwatî: ,  m,  m,  →  m,  →  m,  →  m,  →  m
• Spanî:  → 
• Swêdî:  →  g
• Tirkî:  → ,  → 
• Yûnanî:  →  m (),  →  m ()

Navdêr

Tewandina bincam
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bincam	bincam
Îzafe	bincama	bincamên
Çemandî	bincamê	bincaman
Nîşandera çemandî	wê bincamê	wan bincaman
Bangkirin	bincamê	bincamino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bincamek	bincamin
Îzafe	bincameke	bincamine
Çemandî	bincamekê	bincaminan

bincam m

1. cama binî, cama jêrîn
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Werger