derbider

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: der·bi·der

Rengdêr

derbider

1. aware, bajêle, mişextî, koçber, penaber, revok, firar, harib, belav bûn
   kesê/a ku ji warê xwe bar dike ji ber her sedemekê.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• derbeder

Jê

• derbider bûn (lêker)
• derbider kirin (lêker)
• derbiderbûn (navdêr)
• derbiderbûyî (rengdêr)
• derbiderî
• derbiderîtî
• derbiderkirin (navdêr)
• derbiderkirî (rengdêr)

Etîmolojî

der (derî, dergeh) + bi + der anku kesa/ê ku ji ber deriyekî diçe yê din.

Werger

• Almanî: ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Farisî:  → ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  →